Het werd ondertussen tijd voor groot overleg op de bodem van de zee.
Botje had Ariël meegenomen om met haar er even tussen uit te zijn. Omdat Neptunus voorzicht was en het vermoedde had dat Ursula wel eens moeilijk kon gaan doen ging er bewaking mee.
Onder luid protest van Ariël, dat wel. Uiteindelijk had ze toegestaan dat de dolfijnen en beluga’s meegingen.
Ik ben geen klein kind meer! Had ze geroepen maar niks had geholpen.
Ook botje had de instructies gekregen om niet stiekem weg te gaan. Je wist maar nooit met die zeeheks.
Nu kon Neptunus rustig overleggen met zijn generaals wat hij moest doen.
Ze besproken welke bewoners van de zee geschik waren om te helpen bij een eventuele oorlog.
Neptunus hoopte dat de dreiging van zijn leger genoeg was. Maar eigenlijk hoopte hij op iets anders.....
