Koos Dia: De borstrok

#borstrok
Wat is nu eigenlijk de eerste herinnering van Koos?
Dat moet iets ingrijpends geweest zijn.

En dat was het ook: de borstrok.
Een tricot van waarschijnlijk Jansen en Tilanus, de voorloper van de huidige Bamigo.

Tricot was nou niet het meest flexibele materiaal.
Zeker niet als het te heet was gewassen in toen nog snelwasser.

De tijd van de Miele, er is geen betere, bestond nog niet.
De snelwasser had slechts 1 programma en molesteerde de borstrok.
En al dat leed moest Koossie ondergaan.

De borstrok kromp per wasbeurt en Koossie groeide per week dus......dat schoot niet op.
Moeders probeerde dit op te lossen door met haar trekkracht de borstrok weer op maat te krijgen en de veerkracht van het tricot te testen.

Armpjes omhoog en daar ging dan de borstrok over het hoofdje van Koos.
Oh ik zie het naveltje nog van die kleine Koos.!

Geen punt. Met volle kracht werd dan nog een kleine 15 cm bijgetrokken.
In de loop van de dag werd hier van weer 10 cm verspeeld omdat het tricot weer terugkeerde in de stand van de laatste wasbeurt.

Wat een “ feest” zo een borstrok.
En dan nog het kriebelen alsof de hele dag een kolonne mieren over je rug liepen.

Blij was je als je bevrijd werd van deze wambuis.
Maar...... voordat dit zo ver was, moest deze nog uit.

Vacuum gezogen zat de borstrok aan het kleine lijf van Koossie.
Armpjes omhoog en nu?

Moeders trok enigzins centimeter voor centimeter de borstrok omhoog.
Koossie werd bij elke trekbeweging omhoog getild en leek op een volleerde balletdanser.

Na een kleine 5 minuten trekkracht was het gedaan en Koossie voelde dat als een bevrijding.
Weer lucht!

Zo een zelfde gevoel heeft Koos nu nog steeds als de steunkousen worden verwijderd na een hele dag staan in het onderwijs.
Aan het eind van de dag wordt met veel trekkracht de steunkous verwijderd en dan komen de gedachten aan de borstrok en de tijden van weleer weer terug.