Na enig gezeul vinden we een plekje tegen de duinrand, maar ook niet te ver van de toiletblokken en het terras van ‘de Zeester’ 
Allereerst pakken we het emmertje en de schepjes voor Melanie, maar die staat met open mond te kijken naar een schoolklas die zich vlak bij ons installeert. 
“nog even niet” lacht mijn dochter, “lekker vakantie tot het volgend schooljaar” 
Caspar begint te brullen, “zal oma het flesje geven?” 
We spreiden de handdoeken uit en ik installeer me er op met Caspar. 
Ook hij zit in de schaduw van mijn grote hoed. 
Een klein blond meisje pakt het schepje van Melanie die het op een krijsen zet,  een groter meisje, waarschijnlijk een zusje legt het schepje terug en de oudste van de drie blonde meisjes roept; 
“kom, mama is op het terras, misschien krijgen we een ijsje?”

het vervolg

Dit is mijn 2e bijdrage aan de schrijfuitdaging Zomer 2018 en Zeester.