Vrij zijn met dit mooie weer voelt als vakantie, dochterlief heeft zwangerschapsverlof.
 Ik bel haar op: “Wat zou je willen?” 
”Heerlijk naar het strand, leuk voor Melanie, maar alleen kan ik er niet komen met 2 kleintjes, en ik weet niet of de bussen nog staken.” 
Ik pik het gezin op, vanaf hun huis zijn we zo bij het strand,  bij ‘de Zeester’ is parkeerplek. 
Caspar wordt in de kinderwagen gelegd, 
Melanie durft geen stap te zetten, die wordt door mams opgetild, 
ik neem de zware tas met handdoeken eetwaar en speelgoed. 
De kinderwagen wil geen centimeter rijden in het mulle zand, die sjouwen we samen. 

We botsen bijna tegen een meneer op die alleen twee strandstoelen en een overvolle tas sjouwt, 
hij sjokt achter zijn vrouw die hij onmogelijk kan bijhouden. 
“kom Frits, daar een tafel in de schaduw”

het vervolg