kinderen

ik heb hier juist een post gelezen van een dochter die 30 jaar werd.
ze belde haar moeder op die niet opnam .
dan stuurde ze een berichtje en schreef ,mam ik wou maar alleen even zegen als je buiten gaat met pap van je goed aan te kleden wand het is koud buiten . toen de moeder dit las dacht ze terug in de tijd dat zij haar dochter zulke berichtjes schreef .
Mijn punt nu is ,ik heb geluk dat ik ook zo fantastische kinderen heb er 3 zelfs die heel bezorgd om me zijn .
en als je dan zo een berichtje krijgt als ouder dan krijg je wel een glimlach op je gezicht.
maar ik heb ook de keer zijde gezien .
ik zie het en hoor het dagelijks hier in mijn familie bij de oudere generatie
en dan als ze er plots niet meer zijn dan gaan zij ze missen en zoeken en dan is het te laat .
het ergste is dat mijn tante en ook mijn moeder ook nog excusses hebben voor hen die niet naar hen om zien
zoals ze werken hard en als ze dan thuis zijn dan versta ik dat ze geen lust hebben om te komen.
dat maakt mij dan inerlijk dan zo kwaad.wand ik wil het hen dan niet zeggen om hen niet meer verdriet te doen terwijl ik ook hard werk maar elke week wel de tijd vind om langs te gaan al is het maar voor èèn tas koffie samen te drinken . ik heb ook vrijwillegers werk gedaan als gezelschaps dame in een bejaarde te huis voor mensen die helemaal geen bezoek meer krijgen. hoe blij die mensen zijn ook al is het een vreemde die hen komt bezoeken daarom mensen vergeet de oudjes niet in je familie al is het maar een telefoontje of voor èèn tas koffie met hen te drinken .
denk hier maar is aan wij worden ook oud