Cindervera (een inspiratieverhaaltje voor een ieder die belangstelling heeft voor de metamorfose-ontwerpwedstrijd)
'Vera! '
De schelle stem van moeder doet me opschrikken.
'Vera, zit niet zo te dromen, je moet je taken nog afmaken.'
Haastig berg ik mijn spitzen met het mooie glimmende satijn op. Is het al zo laat? Mijn moeders thuiskomst met mijn twee zusters, had ik niet eens opgemerkt. Het is maar goed dat ik met mijn rug naar hen toe zit, hopelijk hebben ze niet gezien dat ik iets wegmoffel. Mijn hart bonst in mijn keel.