Don't stand so close to me
Na weken thuiswerk moest ik eind vorige week terug fysiek aanwezig zijn op het werk.
Wie mijn vorige blogs las, weet al dat ik geen enkel probleem had met dat thuiswerk, integendeel.
De sfeer op mijn werk is er een van kliekjes en roddels.
En als je daar niet aan mee doet, hoor je er niet bij.
Ik ben dus niet iemand die bij een kliekje hoort.
Ik doe mijn job en ga naar huis. Meer niet.
Maar ik heb vooral een hekel aan het lakse gedoe rond social distancy.
Niemand , op een paar uitzonderingen na, houdt hier rekening mee.
 Er wordt zelfs mee gelachen.
Iemand die een mondmasker aan doet, wordt gewoon bespot.
Hoe kan dit nog na alles wat er gaande is ? Wat er in de media komt ? En hoe kunnen enkele mensen zo'n impact hebben op de rest ?
Dus niemand durft nog een mondmasker aan doen. Stappen achteruit zetten ? Dan word je gevolgd.
Het zorgt er alleen nog meer voor dat ik geen zin heb om te gaan.
 Het liedje van The Police spookt constant door mijn hoofd.
 Ik lijk wel gek.
 "Don't stand, don't stand so
Don't stand so close to me
