Nergens te vinden...
Hier ligt het niet. Dat wat ik zoek. Denk niet dat ik het ooit ga vinden. Ze hebben mij wat op de mouw gespeld, het zal wel niet bestaan. De beschrijving was ook al niet zo helder. Toch trekt het mij enorm aan. Ik moet en zal er eentje opsporen, al moet ik stad en land ervoor afreizen.
Ik kijk naar het steile bergpad. Vroeger klauterde ik wel graag. Maar sinds ik uit de toren gevallen ben, heb ik het klimmen opgegeven. Gelukkig is er nog een mogelijkheid om boven te geraken. Met de stoeltjeslift. Met frisse tegenzin neem ik plaats. Mijn maag draait wel vier keer om. Genieten van het uitzicht ligt niet binnen mijn mogelijkheden. De zoektocht is prioriteit nummer één.
Ik speur de ruwe rotsen af. Nergens te bekennen, dat kleine portie moed om hoogtevrees te overwinnen.
