Ze riep:' mama niet doen dat doet pijn !' Ongetwijfeld konden mensen dat horen buiten of de buren . Trillend in een hoekje van de angst hoopte ze dat het voorbij was. Ze werd alleen gelaten ging voor de spiegel zitten keek zichzelf aan en de tranen rolde over haar wangen. Ze was bang, ze voelde aan haar hoofd het deed zeer het bonkte en werd dik. Ze viel in slaap . Volgende ochtend werd ze wakker haar hoofd deed nog steeds pijn, kamde haar haar naar voren zodat niemand het zag en ging naar school . Ze fietste van dorp naar dorp maar op de brug stopte ze elke dag even. Keek naar het water en ging weer verder. De dag is voorbij ze fietste weer naar huis vol tegenzin . Thuis was een plek waar zij liever niet was . Thuis aangekomen niemand thuis briefje op de koelkast "in het chinees bakje staat je eten". Geen idee waar haar moeder was, maar dat maakte haar niet uit . Ze at het bakje leeg en ging naar haar kamer . Maakte haar huiswerk en wilde gaan slapen plots sloeg de deur open vol angst zat ze met haar rug naar de deur. Ze hoorde voetstappen dichterbij komen en zei zachtjes: 'mama niet doen...' gevolgt door een harde klap en een lange stilte de voetstappen vaagde weg in haar hoofd.....

Mama niet doen1