Een tijdje terug alweer was het echt zo'n gure, koude en regenachtige avond. De perfecte avond om met een goed boek warm onder de dekens te duiken, behalve als je honden hebt... Dan pel je je op zo'n avond aan naar de omstandigheden buiten en werk je aan je stralende aureooltje door minstens een kwartier op het hondenuitlaatveld te blijven staan. Zo ook die avond... Met het verschil dat ik niet de enige gek bleek te zijn. Baasje Pip kwam enthousiast op me afgelopen, een grijns van oor tot oor.

„Heb je toevallig de Wereld Draait Door gekeken vanavond?”
„Nou, uhm, nee.”

Enige teleurstelling op haar gezicht. Blij opperde ik dat ik altijd de herhaling kon terugkijken mits zij me kon vertellen wat er zo de moeite waard was.

„Nou, er komt eindelijk een film over mijn opa uit. Barry Atsma gaat hem spelen!”

Loading full article...