De ontmoeting in het warenhuis (3)

Toen Monica boven aangekomen was keek ze om zich heen, maar ze zag hem nergens meer. Zou hij verder omhoog gegaan zijn, naar de tweede verdieping? Ze waagde het erop en nam de volgende roltrap omhoog. Dit was de speelgoedafdeling, niet het eerste wat ze zich bij hem kon voorstellen. Ineens zag ze hem in de verte staan met zijn rug naar haar toegekeerd. Nu kon ze hem nog even van een afstand observeren. Ze liep met een grote boog naar links, zodat ze hem van de zijkant goed kon bekijken. 'Wat een lekker ding', dacht ze. Veel knapper en aantrekkelijker dan de mannen waar ze doorgaans mee datete. Hij was groot, zag er sterk uit, goed gekleed en had een jongensachtig gezicht met een ruige bos haar op zijn hoofd. Het type waar je je vriendinnen jaloers mee maakte. 

Ze besloot bij hem in de buurt te gaan staan en een praatje te beginnen. 'Zoek je iets speciaals?', vroeg ze ineens op haar meest vriendelijke toon en ze keek hem verleidelijk aan, zoals ze al vaker bij mannen had gedaan. Hij leek even te schrikken van haar vraag, maar zei toen; 'Ik ben op zoek naar een cadeautje voor mijn dochtertje, ze is zeven jaar geworden'. 'O, dus je bent getrouwd?', reageerde ze. 'Nee, nee, nee hoor...', stamelde hij, 'sinds een jaar gescheiden'. 'Ik wil je wel even helpen met zoeken', bood ze aan. 'Heel graag, ik vind het zo moeilijk om iets te vinden voor een meisje van die leeftijd', zei hij terwijl hij haar liefdevol aankeek. 

Hans keek met een bewonderende blik naar het lingerie-setje, dat Monica nog steeds in haar hand had en vroeg: 'Is dat voor jou?'. Ze voelde zich wat opgelaten, bevestigde de vraag en hoopte niet dat ze zou gaan blozen. Ze zocht tussen het speelgoed en zag opeens een karaoke-set voor kinderen van zeven tot twaalf jaar. 'Dit lijkt me wel wat voor je dochtertje', zei ze en ze gaf het aan 'm. 'Dit is precies wat ik zoek!', glunderde hij en hij vertelde haar hoe prachtig zijn dochter kon zingen en hoe hij dit miste nu ze niet meer dagelijks bij hem woonde. Monica werd warm van binnen, ze genoot van zijn dankbaarheid en de manier waarop hij over zijn dochtertje sprak. Het deed haar smelten. 

'Heb je zin om even een kopje koffie met me te drinken? Nu ik zo snel iets gevonden heb, heb ik nog wat tijd over.' Monica hoefde daar niet lang over na te denken en zei: 'Heel graag'. De koffiecorner was op de derde verdieping, dus dit keer gingen ze samen op de roltrap. Hij stond dicht achter haar, zijn gezicht op dezelfde hoogte als dat van haar. Hij stond zo dicht tegen haar aan, dat ze zijn adem in haar nek voelde. Even hoopte ze dat hij zijn handen om haar middel zou leggen. Ze raakte opgewonden van het idee. Toen fluisterde hij in haar oor: 'Ik vind je leuk, lief dat je wat met me wilt drinken'. In haar buik begonnen vlinders zich te roeren.