Intussen pakte oom routinematig met de ene hand een sigaar uit het kistje en met de andere de schaar, om er heel behendig een stukje af te knippen. Het hele tafelkleed lag dan ook vol met stukjes sigaar, tussen de brandgaten door. Hij stak 'm aan met een lucifer. Altijd met een lucifer, zoals het hoort. Oom trok enkele malen flink aan de sigaar en het vlammetje werd bijna van het houten stokje afgezogen. Zoals gewoonlijk volgde er een hoestbui die toch wel een minuut duurde, gevoelsmatig tenminste. Op tv was een actualiteitenprogramma. "Draai dat ding maar de nek om, die staat al de hele dag aan en er is toch niks bijzonders op". Z'n neefje volgde respectvol ooms orders op en ging zitten. "Heb je al gegeten jonge want d'r is nog wel een beetje yoghurt anders. Daar kwam de buurvrouw mee aan maar ik lust dat niet hè, net of dat je tandpasta zit te eten". Oom moest weer lachen om z'n eigen grapjes, dat deed hij wel vaker. "Eigenlijk moest er iemand voor me naar de winkel gaan want er is haast niks meer in huis. Ja, niet voor mij hoor, ik heb zoveel niet nodig maar ge weet nooit wie dat er komt".

Achterneefje had intussen een lauw kopje koffie voor zich staan en omringt met sigarenrook stak oom van wal; "Ja, dat weet jij waarschijnlijk niet meer maar bij ons thuis kwamen ieder weekend ome Janus en tante Truus..." Oom lachte en hij kreeg weer zijn pretoogjes, de sfeer was als vanouds en de jongen luisterde geboeid alsof hij de verhalen voor het eerst hoorde...