Warmoes (4) De modderpoel

-4-

De enige keer dat Olga haar schoeisel heeft uitgedaan, was die keer dat mijn man het onzalige idee had om een modderpoel in de zaal aan te leggen.  Hiervoor had hij het grootste opblaasbaar bad dat hij kon vinden aangekocht.
Om elkaar niet te kwetsen, en omdat het bad niet van de eerste minuut stuk zou gaan, moest iedereen zijn schoenen uit doen.
Gevuld met een vloeibare kleisoort stond de poel in het midden van de zaal.  Olga, die er eigenlijk naakt beter uit zag dan met haar goedkope, te krap gekozen kleding, sprong als eerst in het bad.  Zodra haar rubensiaanse vormen met okerkleurig slijk bedekt waren, begon ze uitgebreid te twerken.  Een corpulente gast sprong op haar, anderen volgden en het spel was begonnen.  Het slijk spetterde vrolijk in het rond en binnen de kortste tijd zat gans de zaal onder de modder.

Wolf had zich laten informeren over de juiste modder.  Hij had voor de zachtste en vettigste soort gekozen.  Iemand had hem gele zavelklei aangeraden.  Stel je voor... gans de benedenvloer, langs de trap, boven in de matraskamers, alles zag okergeel.  Een fiasco.  Twee dagen hebben we de zaak moeten sluiten om alles proper te krijgen.
Uit de hoeslakens hebben we de gele zavelvlekken kunnen uitkoken.  Maar de dure witte handdoeken waren om zeep.

Nog zo'n stoot van Wolf, was die keer dat hij de zaak nieuw leven wilde inblazen met een spectaculaire reclamestunt.  De villa was gelegen aan de drukke steenweg tussen Antwerpen en Boom.  Van de oorspronkelijke tuin restte enkel de metershoge haag aan de straatzijde, de rest was rondom volgestort met kiezel, om zoveel mogelijk parkeerruimte te hebben.  Niettegenstaande dat de haag, het merendeel van de parking aan het oog onttrok, verkozen de meeste klanten om achteraan te parkeren.  Achter de parking was een braakliggend grasveld dat uitgaf op een asfaltweg.  Via het kadaster was mijn echtgenoot, de eigenaar te weten gekomen, en had hij de toestemming gekregen om er tijdelijk een evenementenhal op te richten.  Nu ja, een grote tent van een verhuurbedrijf in feite.

Het was zijn idee om er een gratis neukmarathon in te organiseren.  Dat kwam zo: Wendy, één van onze betaalde meisjes, een beroeps zeg maar, had eens verkondigd, dat ze op een avond, wel meer dan tweehonderd man aankon. En ik, met mijn grote mond, had hierop gereageerd met: "Niet moeilijk, dat kan toch iedere vrouw".  Mijn man was dit ter oren gekomen en vond het een lumineus idee om er een wedstrijd van te maken.  Het enige probleem, nu ja het enige, was dat de zaak onmogelijk tweehonderd man, plus toeschouwers kon ontvangen.  Bovendien hadden we, alles samen, maar een driehonderdtal koppels ingeschreven; en die konden we onmogelijk allemaal op één dag mobiliseren.  Trouwens zijn plan was, met deze stunt, zoveel mogelijk nieuwe leden aan te trekken en de privéclub meer naambekendheid te geven.
Dus een grote tent, achter 'De Blauwe Lotus', zou de uitkomst bieden. Mijn man had flyers laten maken die de scouts gingen posten in de wijde omgeving.  En zo kon het feest beginnen.
Zo beste lezertjes... "Oogjes toe en snaveltjes dicht", met deze cliffhanger stoppen we voor vandaag.

-4-
(lees verder: Warmoes (5)  De tent