De slotsessie met een zwevende zielige zielenknijper
Het is bijna zover, de laatste dag van januari nadert, het is een uitputtende maand geworden. Het hele programma met het therapeutische koetsje heb ik gevolgd. Van zwevende tafelkleedjes tot vliegende vlaflips. Weemoed overspoeld me, wanneer ik er bij stil sta dat het straks definitief voorbij is.
Winkelen zal nooit meer hetzelfde zijn, yoghurt nooit meer dezelfde smaak hebben en ik zal altijd rillend terug denken aan de ellende die lucifers teweeg kunnen brengen. Niet enkel droefheid ook veel plezier heb ik aan deze maand beleefd. Vaag herinner ik me hoe terneergeslagen ik me voelde toen  bleek dat mijn standvastigheid om slechts één onzinverhaaltje neer te kwakken met één simpele steekwoordje vernietigd werd. Maar al snel gaf ik me er aan over, wat kon ik anders doen. Bij ieder volgend avontuur, hoe onbenullig, hoe spannend, hoe verdrietig, hoe hilarisch en hoe simpel dan ook, voelde ik me meer en meer in mijn element komen.
