Ze droomde van een hechte vriendschap, maar achtte niemand geschikt, tot haar oog op hem viel. Ze voelde meteen een klik. En veel meer dan dat. Een warm gevoel parelde door haar aderen, alleen al als ze hem zag. Maar uit angst voor wat anderen er van zouden vinden, durfde ze de sprong niet te wagen.

Bang was ze ook voor haar eigen gevoelens. Ze was nog nooit iemand tegengekomen tegenover ze haar zelf met liefde bloot zou willen geven.

‘Weet je wat?’ fluisterde ze tegen zichzelf: ‘Ik doe het gewoon.’

Ze stevende op haar doel af, ze glom ervan toen ze de attributen klaarzette. En toen wierp ze alle schroom en letterlijk al wat ze om haar lijf had zitten van zich af en poseerde voor zijn camera.

Loading full article...


Comment with a minimum of 10 words.
0 / 10
14 comments
En in de prullenbak ermee
Zo is dat, wat heb je aan een keurslijf, niets toch? 
Ik vind dit een hele goede! Creatieve invalshoek en ik heb het met plezier gelezen.
Dank je wel, Kim
hele goeie dit.
Weer een heel mooie, Dana.
Lang leve de vrijheid, bevrijding van kettingen allerhande.
Je blootgeven voor een teddybeer als fotoraaf dat moet kunnen.
Als je van Ze Hij maakt en van Haar Zijn dan hebben we het toch over menselijke gevoelens. Ik herken mij vroeger als man daar wel in. Nu met 75 jaar geen last meer van.
Da's een goeie.
Het is zo waardevol om jezelf te zien als waardevol... en zo moeilijk ook... Weer een keigoede @Danaïstische schrijvelarische bijdrage. Een pareltje aan jouw ketting.
Dit verhaal herinnert ons eraan dat echte vrijheid begint wanneer we onze angsten loslaten en ons ware zelf durven te tonen.
Prachtig geschreven Dana. De innerlijke aarzeling van deze vrouw die daarna alle obstakels van zich af schudt en zich openstelt voor het vervolg.
Heerlijk om van die kettingen verlost te zijn. Heel goed dat ze dat heeft gedaan.
En toen hoorde ze de klik van de camera ook