De vuurtoren
Translated from English. View the original post
here
#poezie
In de lucht een subtiele geur van sappig bot
Ik volg het spoor kwijlen en likken mezelf
maar mijn meester stak net zijn hand op
en maakte een onbepaald gebaar
Ik heb het bot daar neergelegd.
Nu is er niet meer dat „je zult zien”.
Een muur, met een hart van mortel,
van vuurvaste steen, gevoelloos.
Ik voel mijn liefdescontract
zoals de kwestie van een zwart gat.
Zolang het licht van deze zomer me levend wil.
Ik zal het leven zien vanaf de schemering,
maar, als ik kan kiezen, wil ik een vuurtoren,
een toren in het midden van de zee,
met een klein strand.
Ik zal het geluid van de golven horen
vanuit mijn raam
de onderstroom zal de pijn wegspoelen
het zal me zuiveren.
Elke zandkorrel
elke zongedroogde krabschaal
ze zullen doordrenkt zijn met mijn liefde.
Ik vergeet de schamele oogst van mijn leven
God zal naar beneden komen om me aan te raken
en ik heb niemand meer nodig.
- Report this post