Een vergeten vergeet-me-nietje

O jeetje!! Ik ben het stekje vergeten, het ligt nog in de auto! Dat zei ik, tegen mijn vriendin, toen we al een tijdje aan het kletsen waren. Vergeetachtig, dat ben ik weleens. Of beter gezegd, wat warrig.  Eigenlijk ben ik best een warhoofd, maar heb daar nooit (echt) problemen mee ondervonden. 

In de auto was het erg warm, dus ik haalde een half verlept plantje in zakje uit de kofferbak... Vandaag ben ik namelijk bij mijn ouders geweest.  In de mooie grote tuin, altijd netjes onderhouden door mijn vader, zag ik daar een aantal vergeet-me-nietjes. Dat zou wel leuk zijn om in onze eigen tuin te hebben, bedacht ik me. Dus ik heb er een, netjes en met beleid, uit de grond getrokken. 

In onze eigen tuin is nog plaats zat. Er staan niet veel kleine, leuke of mooie plantjes. We hebben zelf alleen enkele hele sterke planten zoals vetplantjes, bosvarens, klimop en een gevaarlijkprikkende yucca. Die groeien namelijk gewoon door, ook al worden ze vergeten... 

Het vergeet-me-nietje wilde niet vergeten worden, maar het is toch een vergeet-me-welletje geworden... 

Sorry pap!