Ik geef het je te doen.

Vanmorgen las ik weer zo'n tweet van iemand die het maar knap overdreven vond dat veel ouders het problematisch vinden dat de kinderen nu weer 5 weken thuis komen te zitten. Ik vraag me dan altijd af of zo iemand zelf kinderen heeft en dus echt kan beoordelen hoe het voelt, wat het betekent. En zelfs als dat zo is, wie ben jij dan om voor anderen te bepalen of het problematisch is of niet.

Ik vroeg een kennis hoe zij dat nu doet. Zij is alleenstaand ouder, haar man is een paar jaar geleden overleden. Ze heeft een zoon van 17 (uit de vorige relatie van haar man) en 2 kinderen uit haar eigen huwelijk van 11 en 13 jaar. Ze heeft een fulltime baan en kon dat allemaal met heel veel inspanning tot voor corona redelijk goed combineren.

Ze moet nu thuiswerken en probeert dat zo goed mogelijk te combineren met haar thuiszittende kinderen. Zelf begint ze om 5.30 te werken omdat ze anders niet aan haar uren kan komen door alle tijd die ze aan de kinderen moet besteden. Om 10.00 's ochtends is er werkoverleg via internet. Om een beetje rustig deel te kunnen nemen zit ze dan meestal in de badkamer., soms gestoord door kinderen die juist dan hoognodig naar de wc moeten. (Ze kan daar overigens zeer humorvol over vertellen)Tussendoor is er ook regelmatig overleg via internet of de telefoon met collega's. Omdat die er andere werktijden op na houden kan dat tot 20.00 uur gebeuren.

Omdat het niet lukte om de drie kinderen tegelijk aan het schoolwerk te houden rond de tafel in de huiskamer. Heeft ieder nu zijn eigen werkplek waartussen zij heen en weer rent. De oudste dochter heeft die in haar slaapkamer omdat de twee meiden op één kamer sliepen. Daarvoor moesten wel twee extra laptops aangeschaft worden Een flinke hap uit het toch al niet te ruime budget.

Zoonlief (flink aan het puberen) hangt hele dagen verveeld rond omdat zijn stageplek gesloten is. Het feit dat hij nog niet weet of hij zijn opleiding wel af kan sluiten zonder voldoende stage uren maakt het er ook niet makkelijker op. Zijn bijbaantje in de weekenden en vakanties in de horeca is al maanden geleden gestopt. Sport, uitgaan, vrienden ontmoeten, het staat allemaal op een laag pitje waardoor hij zich stierlijk verveelt en het liefst met zijn zusjes lijkt te klieren en voor het zakgeld moet weer een beroep op mamma gedaan worden.