Draken van de wereld

De draken zorgen ervoor dat wij dus kunnen leven op deze wereld. Maar de mensen waren bang voor de draken in plaats van dankbaar. Ze vonden hun grote klauwen en tanden griezelig. Maar het meest bang waren ze voor de vuurdraak. Ze dachten dat als hij boos werd, hij je zou verbranden met zijn vuur. Daarom brachten ze hem veel offers. Zo hoopten ze dat hij hun zou sparen. Maar ze vergaten de andere draken. Ze vonden lucht, water en aarde normaal en waren er niet bang voor. Dus deze draken kregen niets. De mensen zagen hun en hun goede daden en goede zorgen als vanzelfsprekend. Dat werden de draken zat. Ze wilde ook respect krijgen. Net als de vuurdraak. Ze vonden het niet leuk dat ze maar als gewoontjes werden beschouwd. Op een dag kwamen de draken bij elkaar. In de grot van Tierra. Ze bedachten samen een plan om de mensen een lesje te leren. Dat hun net zo belangrijk zijn als de vuurdraak. Eerst was het de beurt aan River. Ze zorgde voor heel veel regen, zoveel dater overstromingen kwamen. Dat de oogsten mislukten. Dat de huizen kapot gingen. Maar nog gingen de mensen haar niet eren. Ze snapten niet dat River daar verantwoordelijk voor was. River besloot toen om het helemaal droog te laten worden. Eens kijken of ze het begonnen te snappen. Tegelijk met de droogte was Tierra aan de beurt om haar punt te maken. Ze liet de aarde schudden en schuiven. Daardoor gingen er veel huizen en winkels stuk. Mensen hadden nog maar weinig. Geen huizen meer en door de droogte ook geen water of voedsel meer. Daaroverheen kwam Skye. Hij blies grote tornado's en orkanen over land en zee. Wat door de aardbevingen en watersnood nog niet kapot was, maakte Skye kapot. De mensen hadden niks meer. Vele werden zwak en ziek. Sommige gingen zelfs dood. Wijze mannen kwamen bij elkaar. Om te vergaderen over hoe die toch kon. Een van de vrouwen van die wijze mannen zei: het zijn de draken. De draken daar moet je zijn. De mannen lachten haar uit. Ze geloofden haar niet en gingen verder met vergaderen. De vrouw, Maria was haar naam, ging weg. Ze vertelde haar mening tegen wat andere vrouwen. Die geloofden haar wel. En ze hadden een plan. Samen gingen ze op pad. Met manden vol mooie spulletjes. Ze gingen eerst naar de zee. Op het strand zongen en dansten ze. En maakte prachtige bloemenbootjes. Ze riepen om River. Ze wilde haar eren. Dat hoorde River gelukkig en kwam aangevlogen over zee. Ze accepteerde het excuus van de vrouwen, maar zei: jullie mannen moeten ons ook eren. Ieder mens moet ons eren. Ook Tierra, Skye en Amor waren inmiddels bij de wijze vrouwen gekomen. De vrouwen stelden voor om voor iedere draak een eigen feest te geven 1 x per jaar. Iedere draak zijn of haar eigen seizoen. Dat vonden de draken een pracht idee. De draken vlogen met vrouwen naar huis, naar hun (eigen)wijze mannen. Ze vertelden hun plan. De heren konden niet veel anders dan instemmen met het idee. Dus zogezegd zo gedaan. In de lente was het feest van River. Dat werd gevierd met veel bloemenpracht. Ieder mens maakte zijn eigen creatie van bloemen. Van kransen tot parfum. River genoot van de aandacht. En zorgde op haar beurt voor precies genoeg water voor alles en iedereen. In de zomer was het feest voor Amor. Het feest van vuurspuwers, springen door brandende hoepels, gitaar spelen bij een kampvuur. Al deze animatie maakten ze voor Amor. Hij vond dat geweldig en rookte van plezier! Vanaf dat moment, had nooit iemand het nog koud of te warm. In de herfst was het feest voor Tierra. De aardedraak kreeg de mooiste uitgeholde pompoenen, de lekkerste soep. Ze kreeg lampionnen. Mensen verkleedde zichzelf en schminkte elkaar en deelde kaarsjes uit. Het was 1 groot feest. In ruil daarvoor, groeide de gewassen perfect en had niemand ooit nog honger. In de winter was het feest van Skye. Dit werd ook wel het lichtjesfeest genoemd. Mensen versierde hun huizen en straten met lichtjesslingers. Bomen kregen lichtjes. Iedereen droeg glitters in hun kleding. Juist omdat de lucht dan zo donker was. Maakte  iedereen het gezellig.