Drie stappen voor, twee terug......

Vandaag, op dag 16, val ik hard terug en heb ik al drie peuken gerookt. Daarvoor absoluut geen één! Kan er natuurlijk allerlei oorzaken voor vinden, maar dat zijn smoesjes. Wat ik, denk ik, wel kan constateren, is dat ik er te lichtzinnig tegenaan gekeken heb. Dat ik dacht, dat doet Miranda wel eventjes en misschien te overmoedig, het allemaal wel, grotendeels alleen dacht af te kunnen. Zoals ik dat wel meer in het leven doe. 

Er zijn wel wat veranderingen in mijn privé, die maken dat ik danig in de war ben, dus heel vreemd, dat ik van slag ben is het niet. Daarnaast heb ik, over mijn gezondheid ook niet al te best nieuws gehad, maar daar wil ik niet op vooruit lopen. Mijn geest doet dat, waarschijnlijk toch wel en is in een dip terechtgekomen, met als gevolg dat andere persoonlijkheden, nog uit de tijd van mijn trauma, soms de boventoon, voeren. Het is lang geleden, dat iets dergelijks is gebeurd. 

Eind maart staat een afspraak met de longarts, dus wil ik afwachten wat die zal kunnen vertellen, Het is voor het eerst in mijn leven dat ik naar een specialist ga, vanwege mijn longen. Ook dan wil ik weer kunnen zeggen, dat ik niet (meer) rook. Dus beschouw ik deze ochtend maar als een 'uitglijder' en zet ik mijn stoppen met roken, vanaf nu gewoon weer voort. Misschien wordt het wel tijd, dat ik voor het roken en misschien ook wel voor nog enige traumaverwerking een beetje extra support in moet gaan schakelen, al weet ik dus niet zo goed waar en hoe. 

Ideeën zijn daarom altijd welkom. Het hier melden, zal hopelijk al een beetje helpen. Ook waarschuw ik vast, als jullie een hele rare reactie of blog van mij zien, is het misschien een alter, die opspeelt. Tot nu toe, is dat, geloof ik, nog niet gebeurd. 

Een andere keer zal ik wel eens wat meer vertellen over dat fenomeen, nu de kans bestaat dat het weer de kop op kan steken. Voor nu is dit mij alweer meer dan genoeg persoonlijke informatie. Dank jullie voor het lezen en aanhoren.