Een gevaarlijke vriendschap - Deel 4
Op school aangekomen, breken de laatste lesuren voor de vakantie aan. Deze laatste schooldag heeft ze een oudhollandse spelletjesdag op de planning. Niet haar meest favoriete iets om een schooljaar mee af te sluiten, maar vooruit maar! Aansluitend heeft ze nog een mentoruurtje waarin dan eindelijk echt afscheid genomen wordt van het schooljaar. Het moment van de dag waar Anne wel met veel plezier naar uitkijkt. Alhoewel, plezier is een nogal groot woord. Ze vindt het ontzettend fijn om daarna zes weken lang rust te hebben. Rust waarin ze hoopt weer volop tijd door te kunnen brengen met haar vriendinnen. Hopelijk kan ze zoveel leuks doen met hen dat ze het contact weer iets kan herstellen kan. Ondanks deze hoop, voelt ze een bepaalde onzekerheid in haar lijf. Ze kan deze alleen niet heel goed plaatsen. Zou deze onzekerheid te maken hebben met de vriendschappen? ‘Nee, laat je niet gek maken’, beveelt ze zichzelf.
Ze heeft Jasmijn, Katja, Jessica, Fleur en Simone zo ontzettend gemist in het afgelopen schooljaar. Zij zouden haar toch zeker net zo hebben gemist. Anne is hoopvol gestemd en bedenkt dat haar vriendinnen het gewoon ontzettend druk hebben gehad met huiswerk voor school, dan schieten appjes er wel eens in. Afspreken kan dan ook niet altijd, dat is ook begrijpelijk. Ergens ziet ze dat achteraf bekeken ook wel in, want zelf was ze ook geregeld aan het stoeien met de bergen huiswerk die ze opgedragen kreeg.
Ze weet dan ook zeker dat ze in de zomervakantie leuke dingen kan gaan ondernemen met hen. Ze kan haast niet wachten om weer dat te doen wat ze al zolang gemist heeft. Lekker gek doen met haar vriendinnen, dagjes weg, samen chillen. Ze heeft hen zo onwijs veel te vertellen. Ze baalt dat ze juist nu verplicht mee moet doen met die oubollige spelletjes. Het liefst zou ze direct al een appje sturen naar haar vriendinnen. In haar gedachte heeft ze deze al geformuleerd: ‘Yes, eindelijk vakantie! Zullen we iets leuks gaan doen?’.
