So did the world end? Leef!

Eerder deze week maakte ik er al een grapje over. Nadenkend over alles wat ik zaterdag zou moeten doen, bedacht ik mij vrijdagavond nog maar even een borrel te drinken en alles te laten voor wat het was omdat een dag later volgens sommigen de wereld zou vergaan. Andre Hazes jr. zingt: "Pak het leven pak alles wat je kan en ga er mee op pad.” En ook ik zei leef, het is de laatste dag dus leef!
Maar ook heb ik mij er serieus in verdiept en een mooi artikel daarover gedeeld.
Vandaag zag ik de vraag van 1 van mn fb vrienden: "So did the world end?" Ik ben deze vriend dankbaar voor het delen, want het zet mij dus toch wel even aan het denken.
Ik zit hier nu gewoon achter mn pc een artikel te typen. "Im still here" was de reactie van een andere gezamelijke fb-vriend. Wij zijn er nog en ook nog op de wereld. Maar is de straat waarop wij uitkijken of het weiland verderop waar koeien grazen dan de wereld? De zon schijnt vandaag en het lijkt alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Vanuit ons perspectief is de wereld dus niet vergaan, maar wat als u deze vraag stelt aan een eilandbewoner uit Sint Maarten? Pas terug uit Lesbos waar "de wereld" voor mensen compleet stil staat. Gesproken met mensen uit vluchtelingenkamp Moria en daar ben ik zelf vorig jaar voedsel uit wezen delen door het gat in het hek waardoor nu ook journalisten naar binnen stapten. Ook nu kwam ik er regelmatig langsrijden tijdens mijn periode op Lesbos en ik luisterde savonds naar de verhalen van mensen die daar verbleven. Een gruwelijke plaats om te zijn, ook wel "hel" genoemd en dat op een prachtig eiland. Moria "de hel" door de hemel omgeven zou ik haast willen zeggen. Een prachtig eiland waar ik de liefste en meest bijzondere en ook de meest moedigste mensen heb ontmoet, bestaande uit vluchtelingen vrijwilligers en eilandbewoners. Voor gelovigen onder ons waartoe ik zelf ook behoor heb ik een voorstelling van de hemel het hiernamaals waar iedereen welkom is en respectvol en liefdevol met elkaar omgaat en ondanks dat ik de hel op Lesbos heb gezien, heb ik er ook de hemel ervaren. Eenmaal thuisgekomen had ik meteen weer te maken met oordelen m.n. vooroordelen o.a. over vluchtelingen en leek het dus inderdaad alsof ik was terug gekeerd uit de hemel en viel het dagelijks leven in de dagelijkse sleur weer enorm tegen.
Hoe kan ik nu spreken over de hemel terwijl ik daadwerkelijk in de vluchtelingenhel verbleef?
In Kara tepe het vluchtelingenkamp of eigenlijk moet ik campus zeggen, is de situatie dankzij de vele NGO s wel enorm verbeterd in een jaar tijd, dankbaar ben ik dan ook dat ik daaraan ook een heel klein (kroon)steentje mocht bijdragen via movement on the ground, een NGO die echt voor beweging zorgen.
Dankbaar ben ik ook dat ik tijd door mocht brengen bij inmiddels bevriende Niko s en Katherina en hun "home for a day" waar iedere dag gasten uit Moria werden opgehaald en daar dan werkelijk a home for a day beleefden. In gesprekken met deze mensen, maar ook de arivels vanuit Moria in Kara tepe, het zien van uitgeputte mensen afkomstig uit een situatie waarin het recht van de sterkste alleen nog maar geld, het passeren van kamp Moria mn op de dag dat de weg was afgezet en er verschrikkelijke deportaties hadden plaats gevonden die ochtend. De overlevertjes, de kinderen in kara tepe en hun ouders met ieder hun eigen verhaal, dat hun werelden compleet stil staan ontdekten we toen we ad hand van een "talentlist" de mens achter de vluchteling leerden kennen. Politieagent, kraanmachinist, schooljufvrouw, grafisch designer, journalist, schoonheidsspecialisten en zoveel meer specialiteiten en talenten. Mensen als u en ik met ook zo hun dromen en ambities, maar gevangen op een eiland waarin hun wereld compleet stil staat en iedere dag komen er bootjes aan en komen er meer mensen bij waarbij ook de wereld even op houdt te bestaan omdat deze compleet stil staat. Voor 2 weken was hun wereld voor mij een wereld waarin ik mij verdiepte en al mijn energie en liefde in stak, een wereld waarin ik van betekenis mocht zijn tegenover werelden van mensen van mensen in een uitzichtloze situatie zonder toekomstperspectief. So did the world end? Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen, maar iedereen leeft ook in zijn eigen wereld die er voor een ieder weer anders uitziet. So Im stil here, maar ik heb met eigen ogen gezien hoe de wereld voor veel mensen inmiddels toch wel is vergaan! Over geloof moet je niet discussiëren en dergelijke discussie wil ik ook zeker niet aan gaan. Maar net als ik, zijn veel van deze mensen gelovig en geloven ook zij in een nieuw begin. Ik hoop dat dat geloof hun een beetje hoop geeft, waaraan zij zich nog enigszins vast kunnen houden. Hopend en gelovend op een nieuw begin in een hopelijk een nieuwe maar ieder geval betere wereld! Bij hoop en geloof hoort liefde en ik hoop dat ook de liefde die vrijwilligers deze mensen brengen er aan bijdraagt dat een vergane wereld begaanbaar blijft! So did the world end? Het is nog steeds een beetje vaag he?
Ik denk dat het betrekkelijk is. De wereld de 1 staat er midden in maar hellaas is ook voor velen is de wereld inmiddels vergaan! Bijzonder is echter wel de veerkracht van vluchtelingen Lesbos die in hun stilstaande wereld dansten en volmondig in het Nederlands zongen: Leef! Dat heeft me enorm geïnspireerd!
Dus voor wie het kan .....Pak het leven en ga er mee op pad en zing Leef alsof het de laatste dag is leef, alsof de morgen niet bestaat Leef en ga!