Inmiddels heb ik weer twee nieuwe EMDR-sessies achter de rug. De laatste twee weken waren weer minstens zo intens als de voorgaande weken. In alle eerlijkheid had ik verwacht dat de nasleep na zo'n sessie inmiddels in heftigheid zou afnemen. Helaas is dit nog niet het geval. De paniekaanvallen volgen elkaar in een rap tempo op. De dissociatieklachten nemen weer in frequentie en hevigheid toe. Soms ben ik bang dat ik weer terug bij af ben. Tegelijkertijd weet ik dat ik gedurende de 7 jaar therapie onwijs veel heb geleerd. Ik weet dat deze kennis en ervaringen niet zomaar verloren gaan. Mijn angst en dissociatieklachten zijn een logisch gevolg van de traumaverwerking. Logisch, maar wel heel vervelend!

Iedere sessie moet ik een aantal keer een score geven aan de spanning die het beeld bij mij oproept. Tijdens de EMDR-sessies wisselen de scores nogal. Helemaal geen slecht teken. Het houdt namelijk in dat mijn gevoel en het verwerkingsproces in beweging zijn! Vooruitgang dus!

Hieronder weer een linkje naar mijn blog over de ervaringen van de afgelopen twee weken!

Persoonlijk blog EMDR sessie 3 & 4

Ik stop ermee hoor! Nee echt, ik doe het niet meer! Ik ga NIET meer heen. Ik weiger. Ik ben er klaar mee’. Mijn vriendin hoort vol begrip mijn tirade aan. Mijn woede slaat om in onmacht. ‘Het is niet eerlijk dat ik hier wéér doorheen moet. Ik kan dit niet. Ik wil dit niet!’ Inmiddels kan de hele straat vermoedelijk meegenieten van mijn onvrede. Mijn vriendin houdt me vast. ‘Nee, het is inderdaad niet eerlijk en ik weet dat je het niet wilt. Toch weet ik zeker dat je het kan’. En met die woorden in mijn achterhoofd, zet ik toch weer door....

Lees meer

Loading full article...