We kwamen gisteravond aan in onze tweede verblijfplaats. We logeren net buiten de stad Iglesias, in Zuidwest Sardinië.
Na een voormiddagje luieren aan het zwembad met een boek, besluiten we kort na de middag om de middeleeuwse stad te bezoeken. De stad werd ooit gebouwd als uitvalsbasis voor de mijnbouw. Er werd o.a. zink en zilver ontgonnen. Nu zijn de mijnen uitgeput en de meeste zijn gesloten.
We hopen dat het in de smalle straatjes wat frisser is en we verheugen ons op een echt artisanaal Italiaans ijsje.
Helaas, siësta is blijkbaar heilig, zelfs in een grote stad. Laat het dan ook nog eens zondag zijn en dat maakt de hele stad uitgestorven en helemaal leeg. We dwalen 2 uren rond door de nauwe straatjes en pleintjes. Het oogt allemaal kleurrijk en pittoresk, maar totaal verlaten. Het lijkt wel alsof er een wereldramp gebeurd is waar we niks over gehoord hebben.
Dat ijsje kunnen we wel vergeten. We proberen nog de burcht die boven de stad uittorent, maar ook dat loketje is potdicht en alle poorten zijn gesloten. Een automatenshop met drankjes is onze enige redding. We zijn 2 uur later en nog steeds is elk pleintje, elke straat en elk terrasje compleet verlaten. We lijken bijna de enige mensen die nog leven, behalve enkele verdwaalde toeristen, die net zo verdwaasd rondlopen als wij.
Dus… als je op zondag tijdens de siësta een grote stad bezoekt op Sardinië, kom je van een kale, maar charmante reis thuis. En dat ijsje... dat wordt uitgesteld.
