Een paar kilometer van het centrum van Tejeda, dat in augustus 2019 nog getroffen werd door zware bosbranden, bevindt zich de 67 m hoge monoliet ‘Roque Nublo’, wat Spaans is voor ‘wolkenrots’.
De rots bevindt zich op het op één na hoogste punt van het eiland, op een hoogte van 1813 m boven de zeespiegel.
Ruim 4,5 miljoen jaar geleden werd deze rots gevormd door een vulkaanuitbarsting, zoals het grootste deel van het landschap in deze eilandengroep.
Zie je ook de kikker in de rotsformatie naast de monoliet ?
Je kunt de rots enkel wandelend bereiken. Dit kan via een klimmend wandelpad van op de parking. Vanaf hier is het zo’n 30 minuten wandelen. Stevig schoeisel is aan te raden.
Je komt uit op een soort plateau, van waaruit je een prachtig uitzicht op de hele omgeving hebt. Bij helder weer is hier zelfs El Teide op Tenerife te zien.
Wij starten onze wandeling heel wat lager, in Ayacata.
De auto kun je parkeren op de parking bij Bar Casa Melo. Rechts van de bar, een verzamelpunt voor fietsers en een plaats waar heel wat toeristenbussen stoppen, vind je een wit kerkje.
Tegenover het kerkje zie je een houten wegwijzer richting Roque Nublo. (zie foto's hieronder)
Als je van hieruit de wegwijzers volgt, mag je rekenen op een klein anderhalf uur klimwerk. Je moet een paar keer de rijweg over, maar aan de overkant vind je telkens opnieuw de houten pijlen, tot je bij de parking komt waar ik het eerder over had. Het wandelpad is makkelijk te vinden, heeft een ruwe ondergrond en loopt door de natuurlijke begroeiing van de bergflank.
Ideaal voor wie de auto wil achterlaten en liever te voet de rotsformatie wil bezoeken. Voor wie niet van stevige wandelingen houdt, raad ik aan om naar de parking te rijden. Ook daar wacht je nog een stevige klim. (zie foto's hieronder.)
We lazen over lagere temperaturen op de hoogte van de rots. We zien ook heel wat mensen die truien en lange broeken dragen. Vandaag is het echter, ook op die hoogte, ruim 20 graden. Bij de start van onze wandeling is het 27 graden. De wind komt van achter de berg die we beklimmen, dus in de open plekken is het bloedheet. Er is weinig schaduw tijdens de klim. Enkel als we bijna boven zijn, is de wind goed voelbaar. Al is die vooral verfrissend en allesbehalve koud voor ons.
