We rijden naar het meest noordelijke punt van het eiland.
Bij Santa Teresa di Gallura vind je een wegwijzer naar Capo Testa.
Je kunt het bereiken via een dam van zand en stenen, de Spiagge di Due Mare. (Stranden van twee zeeën)
Het lukt perfect om er met de auto over te rijden, maar het is er vrij druk. Beide stranden zijn toeristische trekpleisters.
Wij rijden door tot bij het populaire strand Rena di Ponente.
Bij de loungebar aan het einde van de weg kun je aan de afdaling beginnen.
Er loopt iets wat voor een pad moet doorgaan.
Het lijkt meer op een hoop op elkaar gegooide granietblokken met slijtageplekken waar de vele schoenzolen en blote voeten de stenen wat gepolijst hebben.
(foto hieronder genomen bij het terug bergop klimmen)
We bereiken zonder ongelukken het kleine, maar schitterende strandje. Ook hier zijn de kleuren van het water en de vreemde vormen van de natuurlijk uitgesleten granietrotsen de moeite van het geklauter waard.
Na het strandje maken we opnieuw de klim naar de loungebar. Net voorbij de loungebar is een hek. Wat verderop zie je de vuurtoren, die je niet kunt bereiken. Vrijwel alle vuurtorens hier zijn militair gebied. Ze staan dan ook op de strategische uitlopers van het eiland, waar je een prachtig zicht op de hele omgeving hebt. De noordelijke landtong bestaat uit enorme granietblokken die, hoe dichter bij de zee, hoe witter lijken. Er loopt niet echt een pad naar het noordpunt, maar we klauteren over de rotsen tot we het punt vinden. Ook hier is de natuur weer verbluffend anders. Het lijken wel sculpturen die door een beeldhouwer daar bewerkt werden.
We bereiken de uiterste rotsen bij de Straat van Bonifacio.
Het weer is zo helder dat we ook werkelijk Bonifacio, op Corsica, zien liggen.
Het landschap lijkt futuristisch, alsof we op een andere planeet zitten. Het lijkt alsof iemand de rotsblokken op een hoop gegooid heeft en dan toegekeken heeft wat de wind en het water ermee gedaan hebben. De vreemdste vormen en de hoogste stapels komen op ons pad. Ze zijn gemakkelijk te beklimmen want ze hebben een ruw oppervlak.
Zowel de dom van Pisa als de zuilen van het Pantheon zouden hier hun oorsprong vinden.
We klimmen er een paar uur rond, want we geraken maar niet uitgekeken op het spektakel van rotsen en zee. We komen bij een soort trap die uit de rotsen gehakt is en die bij een overblijfsel van een torentje uitkomt. Hier hebben we een fascinerend zicht op de hele omgeving.
We bekomen nog even van de prachtige natuur hier met een drankje in de loungebar, met zicht op het blauwe water.
