Het is even geleden maar bij deze weer een 'gevoelens-blog' van mij. De vorige was nogal heftig. Maar dat mag, heb ik besloten. Ik mag boosheid ervaren én uiten. Datzelfde geldt voor blijheid, dankbaarheid, verdriet, etc. Kortom; alles wat menselijk is. Misschien gebruik ik niet altijd de meest fraaie woorden, zoals nogmaals, in de editie hiervoor. Maar in deze blogs mag ik dat. Het leven is niet altijd een leuk sprookje en op zo'n moment horen daar ook geen mooie woorden bij. Je doet jezelf tekort als je niet zegt wat je écht voelt. Deze keer ervaar ik een soort rust echter. Een soort gelatenheid, vrede. Zelden dat dit voorkomt overigens. En bij dit gevoel schoot me een nummer te binnen dat ook heel harmonieus klinkt. Daar heb ik geen verdriet bij, geen somberheid, geen geluk, geen angst. Gewoon harmonie. Harmonie vertaald in het volgende nummer, waarvan ik 2 uitvoeringen plaats. Het geheel vind ik mooier in de tweede maar het eerste is qua beeld sowieso kwalitatief beter. Mooi, dat is het. Vredig en mooi...