K: "Mag ik twee ons verdraagzaamheid?"
W: "Wilt u daar een tasje omheen of gaat het zo mee?"

Nu staan er al 2 fouten; een 'ons' is officieel geen Nederlands woord meer en de vraag of je een tasje wilt is al helemaal 'not done'.
Maar daar gaat het niet om. 'Verdraagzaamheid', een woord wat tegenwoordig veel in de mond genomen wordt, daar wil ik het over hebben. Misschien zijn er mensen die denken; uitgerekend jij?!
Ja, ondanks alles wil ík het daarover hebben.
Zelf kan ik ook wel 0,2 kg. daarvan gebruiken, dat weet ik. Maar als we het woord eens gaan ontleden; Verdraagzaamheid. Dat houdt volgens mij in dat je iets kúnt verdragen, waarvan het logischer zou zijn dat je dat niet zou doen. Een onrecht wat je misschien kunt verdragen maar het blijft wel onrecht. Verdragen is iets wat ongewenst is, over je heen laten komen. Maar ongewenst is niet hetzelfde als onrecht. Je merkt aan je zelf wanneer je iets niet wilt dus is dat voor jou ongewenst. Maar onrecht is iets anders; wie bepaalt wat onrecht is? Jij of ik? En dan in een goede bui of in een slechte? Dus het wordt moeilijk...
Als we nu collectief roepen dat iets niet klopt, betekent dat dan dát dat ook niet klopt?
Voor die situatie is iets bedacht, namelijk; "iets door de vingers zien". Mensen een tweede kans geven.
En waarom? Omdat we zelf ook fouten maken en dan hopen we ook op mildheid.
Maar laat ik bij mezelf beginnen, ik word ook best snel kwaad, dus als de winkelier me zou vragen "Mag het een onsje meer zijn?" Zou ik volmondig 'Ja' zeggen.

Welterusten en tot morgen!

© 24-09-2017 Enriqué, blogs and more

Slaapmutsje 33 Verdraagzaamheid