Onlangs riep @vanrupstotvlinder ons op om onze ervaringen te delen met pesten. En dan maakt het niet uit in welke context of levensfase dat is.
Ik doe hier graag in 140 woorden een kleine duit in het zakje.
Pestervaring in therapie
Het doel van de groepstherapie in een psychotherapeutische gemeenschap was wat mij betreft het probleem dat ik (met mezelf?) had onder ogen zien en bestrijden. En en passant groepsgenoten helpen datzelfde te doen. Jaren van miskend en gepest worden achter me leren laten, zeg maar. De therapie was dus eigenlijk een middel om over het pesten heen te groeien.
Toch bleek die zomer heel anders te verlopen. Er werd in de groepen daar – zo bleek – steevast gezocht naar gelegenheden om elkaar juist het leven zuur te maken. Het leek wel of het pesten van een groepsgenoot tot hoogste doel van de therapie werd verheven. Hoe dieper je iemand in de nacht van het leven kon brengen, hoe beter. Voor anderen ging dat zelfs tot zelfmoord aan toe.
Heus, pesten maakt veel meer kapot dan je lief is! Pesten is crime!
Het kernwoord in de @140woorden uitdaging van deze maand is midzomernacht. Zie jij waar en hoe dit in deze bijdrage (onder het kopje Pestervaring in therapie) is verwerkt?
Zoals in de inleiding gezegd is deze bijdrage mijn antwoord op de vraag ‘Wat kan jij vertellen over plagen en pesten?’ van vanrupstotvlinder.
Wil je ook meeschrijven of reageren, maar ben je nog geen lid van Yoors?
DM
