Les Yeux Sont Faid
Een toespeling op woorden van de vader van het existentialisme. Een filosofisch begrip met individuele vrijheid, subjectiviteit en verantwoordelijkheid als speerpunten. Ieder mens een uniek wezen, verantwoordelijk voor eigen daden en lot. Hieraan gekoppeld de vrijheid om in een absurd en zinloos bestaan een eigen ethos op te bouwen. Onderdeel van de hedendaagse filosofie en geïnspireerd op de fenomenologie.
Deze stroming gaat uit van essentiële eigenschappen van ervaringen en niet van vooronderstellingen. Zo zou het onzin zijn verschijnselen causaal met elkaar in verband te brengen, het denken of de ervaring is altijd gericht op iets anders.
Hieruit volgt dat er kwalitatieve eigenschappen van waarneming moeten zijn, neem bijvoorbeeld smaak en kleur. Uit ‘Epiphenomenal Qualia’, een artikel uit 1982 blijkt dat iemand die nog nooit zwart heeft gezien maar wel alles van de waarneming van deze kleur weet, bijleert zwart te zien bij de eerste ervaring. Een ander kan verschillende soorten zwart onderscheiden, en daarin is hij uniek. Wetenschappers nu doorgronden zijn neurofysiologische processen, maar ervaren daarmee niet wat het is om die persoon te zijn. In ‘What’s it like to be a bat’ (1974) werd eerder een duidelijke scheiding aangetoond tussen het objectieve perspectief van de derde persoon van de wetenschapper en het subjectieve zelfbeeld.
De Haagse Fatima op de bres voor Surinaamse Hildegard, vanwege individuele vrijheid. Wie neemt verantwoordelijkheid, en waarop of op wie is die gericht? Ik weet het niet, maar dat het absurd en zinloos is, zal moeten blijken. Cogito, ergo sum.
