Gisteravond - aan de vooravond van Koningsdag - was er een spraakmakend interview met koning Willem-Alexander op tv. Dit doet mij terugdenken aan een zelf bedacht interview met onze koning, in december 2015 geïnspireerd door een schrijfopdracht. Daarom herplaats ik het nu hier op Yoors.
Lieve kijkbuiskinderen,
Na het uitroepen van het Vogelrijk staat deze week een koninklijk interview centraal in de Fabeltjeskrant.
In deze bijdrage vertellen wij jullie over de belevenissen van onze ondergrondse correspondent, Momfer de Mol, op de dagen rondom het interview. Het interview zal moeten gaan over de deels niet realistische, fictieve hobby's van de koning van Nederland, Willem-Alexander.
Momfers eerste voorbereidingen
Toen meneer Den Uil, de eindredacteur en nieuwslezer van de Fabeltjeskrant, Momfer de Mol uitkoos voor het interview met koning Willem-Alexander, mompelde hij met zijn zware heel opgewekt: 'Dan moet ik dus diep gaan graven'. En precies daarom was hij - als specialist - ook voor deze taak uitgekozen.
Momfer begon de voorbereidingen door in alle gangen naar aanknopingspunten en uitgangen te zoeken. Dit moest en zou het interview van zijn leven worden. Dit was een unieke kans om tot (zeker voor een mol) ongekende hoogte te stijgen.
Momfer leerde al snel, dat hij de koning zou moeten aanspreken met majesteit en dat hij een koninklijke hoogheid was. Na enkele uren vond hij ergens in zijn gangenstelsel een oude krant. Hij kon het, toen hij weer in het Praathuis zat, met zijn donkere bril net lezen. Er stond: 'Koning Willem-Alexander viert feest in het Heineken Holland House'. Deze man hield blijkbaar van sport, van de Olympische Spelen. En van feesten...
Leuke hobby's, dacht Momfer. Het gaat er daar toch wel luidruchtiger aan toe dan bij ons in het Praathuis. Alleen Bor wil daar nog wel eens uithalen, maar dat is werkelijk niets vergeleken bij het gehos van de koning en zijn onderdanen.
Ook kwam hij een artikel tegen over het huis van de koning, ergens in Afrika. De koning zou volgens dit artikel van apen houden. En dat komt dan toch dichter in de buurt van onze belevingswereld, was Momfers ingeving. In ons dierenbos hebben we nog geen apen. Wie weet komt daar door dit interview heen wel verandering in. En zo droomde Momfer weg, rustig liggend in zijn diepe, donkere dalen (eh... gangpaden).
Inhoudelijke voorbereiding interview met de koning
Vervolgens richtte Momfer zich op het gesprek zelf. Hij besloot het interview te openen met een paar korte vragen over de sportieve hobby's van koning Willem-Alexander. De hoofdmoot van het gesprek wilde hij het echter hebben over de apenhobby. Daar hoopte hij immers zelf het meeste nieuws boven de grond te halen.
Hij ondervond al snel dat open vragen het beste waren in een interview als dit. Met zijn ervaring bij de ondergrondse wist hij ook al heel lang, dat heel veel dingen in de levens van bekende mensen in de doofpot - lees onder de grond - gestopt werden. En die kwam hij dus ook regelmatig tegen op zijn wegen door het gangenstelsel. Zo kwam hij tot het volgende vragenlijstje:
- Majesteit, u staat bij de mensen nog steeds bekend als sportfanaat. Is sport inderdaad nog steeds een grote hobby van u?
- Majesteit, uit uw tijd als kroonprins staat de mensen het beeld voor ogen - en daarmee wil ik geen oude koeien uit het Dierenbos halen - van uw biertjes in het Heineken Holland House bij de Olympische Spelen. In hoeverre ziet u dat nog steeds als hobby van u?
- En dan iets heel anders, majesteit. U schijnt een voorliefde voor dieren te hebben. Met name apen hebben uw interesse. Komend vanuit het Dierenbos ben ik benieuwd of u daar iets over kunt vertellen.
Uitgaand van deze drie vragen hoopte Momfer een goed en nieuwswaardig interview te kunnen afnemen.
Het daadwerkelijke interview met de koning
Momfer is uit zijn molshoop gekropen voor het live gesprek met de koning. Wie had ooit gedacht, dat hij zo'n belangrijke persoon in levenden lijve zou ontmoeten. Hijzelf niet in elk geval.
In het eerste deel van het interview werd het ijs gebroken. Behalve dan het ijs van de schaatsbaan op de achtergrond. Vanachter de fotocamera genoot Bor de Wolf zienderogen. Hatsiekiedee, het zit ons mee!, riep hij opgetogen.
De koning erkende, dat hij nog steeds van sport houdt. Vanwege zijn nieuwe positie in de samenleving kan hij echter iets minder actieve betrokkenheid tonen. Daardoor - en de teleurstelling begon van zijn gezicht af te druipen - werd hij er ook verdrietig van dat het aloude bierglas wederom ter tafel kwam. Gedane zaken nemen geen keer, zo sprak de koning. Maar het behoort volgens hem wel tot het verleden. En door de vrijheid die Momfer hem bood om uit te praten, kwam de glimlach op het gelaat van de koning terug en kon de uitroep van Bor geplaatst worden.
Toen Momfer over de apen begon, werd de koning zelfs heel enthousiast. Hij was blij over zijn nieuwe en inspirerende hobby te mogen uitweiden. Het gras begon er groener uit te zien tijdens zijn antwoorden. En wat vertelde de koning dan zoal over zijn apenhobby, lieve kijkbuisknderen? Luister maar:
"Mijn opa heeft me de liefde voor de natuur aangeleerd. Als pleitbezorger voor olifanten, walvissen en andere dieren - vanuit het Wereld Natuurfonds - toonde hij mij dat dieren mensen nodig hebben."
Ja, ja, jullie horen het goed, lieve kijkbuiskinderen. We zingen het altijd al: dieren zijn precies als mensen, met dezelfde mensenwensen...
"Zelf heb ik in Afrika gezien hoe ook de apen mensen nodig hebben. Men zegt wel eens, dat wij van hen afstammen. Waarom zouden wij hen dan niet te vriend houden? Daarom is het mijn hobby geworden om de leefomstandigheden van de apen te verbeteren.
Weet je trouwens dat apen zelf ook heel bijzondere hobby's hebben? Apen slingeren van tijd tot tijd natuurlijk via takken en lianen door de bossen. Maar ik ken een aap, die jarenlang regelmatig met de bus ging. Jaap - want zo heet hij - spaarde zelfs busboekjes en kende alle dienstregelingen van de bussen in zijn omgeving uit het hoofd. Is dat niet apart?"
Momfer en Bor knikten instemmend. Vanuit hun eigen belevingswereld in Fabeltjesland konden zij dit uiteraard wel begrijpen. Alleen kenden ze het fenomeen aap nog niet. Dit is wel nieuwswaardig, dacht Momfer bij zichzelf. Jaap Aap zou over zijn bijzondere hobby zeker een keer een workshop moeten geven in het Praathuis.
"Helaas zit mijn tijd er bijna op. Ik zou graag nog uren door willen vertellen over mijn hobby. Maar als ik een exemplaar van uw Fabeltjeskrant toegestuurd krijg, zal ik zeker persoonlijk reageren. Dan kan ik alsnog een nadere toelichting geven."
Natuurlijk vonden ook Momfer en Bor, dat dit interview veel te kort was geweest. Maar vol begrip sloot Momfer het gesprek af met de toezegging Dorien Duif langs te zullen sturen als deze Fabeltjeskrant - die ik jullie nu heb voorgelezen lieve kijkbuiskinderen - klaar was. En dus zal Dorien Duif straks nog een exemplaar bij het paleis van de koning gaan bezorgen.
En daarmee, kijkbuiskinderen, komen we dan aan het eind van deze aflevering. En ik sluit af met de gevleugelde woorden:
Zo, lieve kijkbuiskindertjes. En nu: oogjes dicht en snaveltjes toe. Slaap lekker!
