Paulus begon als christenvervolger
Het levensverhaal van Paulus zoals wij dat kennen begint met een beschrijving in de Bijbel in het boek Handelingen. Daar lezen we dat hij als rechtgeaarde Jood – toen nog Saulus geheten - de gelovigen van die (in zijn ogen merkwaardige) sekte min of meer te vuur en te zwaard vervolgde.
Hij ging op weg naar de Syrische hoofdstad Damascus om de christenen daar eens stevig de les te lezen. Vele gelovigen zouden daarbij – net als eerder Stefanus – ongetwijfeld de dood gevonden hebben.
Paulus zelf veranderd: zijn bekering
Maar plotseling veranderde alles. Een groot licht scheen plotseling om hem heen en hij hoorde iemand tegen hem praten. “Saul, Saul, waarom vervolg je mij?” was de vraag die in zijn oren klonk. Die zin moet hard aangekomen zijn bij deze kenner van de Torah, de heilige Schrift. Eeuwen daarvoor werden die woorden namelijk gesproken tegen koning Saul, die tegen de wil van God inging.
Saulus begreep ongetwijfeld dat er iets mis was, maar nog niet wat dat dan was. Totdat de spreker Zich voorstelde. Het was Jezus Zelf. Paulus kwam tot het besef dat hij onbedoeld tegen de wil inging van niemand minder dan God Zelf. En dat kwam hard aan. Dat was een absoluut verblindende conclusie.
Een van de christenen in Damascus kreeg van God de opdracht hem op te halen. Ook hij was natuurlijk bang, want deze man was naar de stad gekomen om ook hem van het leven te beroven. Maar God overtuigde hem dat dit alles in Zijn plan paste. Zodoende werd een gevreesde christenvervolger ingewijd in de eens door hem zo verfoeide leer. En de consequenties daarvan zijn nu – bijna 2000 jaar later – nog steeds merkbaar in onze samenleving.
Paulus uitgegroeid tot Christusvolger
Na een aantal jaren in Antiochië zelf onderwezen te zijn in de leer van Jezus van Nazareth, komt op een gegeven moment de dag dat hij – samen met Barnabas – wordt uitgestuurd om de wereld in te trekken. Paulus is nu de belangrijkste pion op het schaakbord van de Grote Opdracht. En die taak heeft hij met verve vervuld, mogen we wel zeggen.
Paulus trok een paar keer rond door de in zijn tijd bekende wereld. Hij ging zogezegd tot de uiteinden der aarde om het evangelie te verkondigen. Hij bracht de christelijke boodschap in Turkije, Griekenland en zelfs in Rome. Ja, hij kwam echt bij het neusje van de zalm, bij de crème de la crème van de mensheid. Dankzij zijn inspanningen – daar ben ik van overtuigd – is er uiteindelijk zelfs bij de keizer – bij Caesar zelf – ruimte ontstaan om het geloof te accepteren en zelfs te promoten. (Maar goed, dan zijn we wel een paar honderd jaar verder natuurlijk.)
Kerk en Bijbel, twee christelijke pijlers
De kerk is door God ingesteld als Zijn vertegenwoordiging op aarde. Paulus heeft dit (mede) vormgegeven in de plaatsen waar hij tijdens zijn zendingsreizen geweest is. Nog steeds is de kerk – d.w.z. de gemeenschap van gelovigen, niet het gebouw – een bijzondere plaats, waar God met Zijn Heilige Geest kan bewegen.
Paulus schreef een aanzienlijk deel van wat wij nu kennen als het Nieuwe Testament – het tweede deel van de Bijbel – in de vorm van brieven. Rome, Korinthe, Efeze en Thessaloniki zijn enkele van de plaatselijke gemeenten, waar Paulus zijn pijlen – Gods pijlen – op gericht heeft.
En omdat die brieven zo goed bewaard zijn, weten wij nu nog steeds wie Paulus was en wat hij zoal gedaan heeft. We weten hoe zeker hij van zijn geloofszaak was. We kennen zijn oproep aan alle gelovigen om daadwerkelijk navolgers van Jezus Christus te worden. En natuurlijk zijn boodschap aan de ongelovigen om God nu juist een open en eerlijke kans te geven.
Treed jij in de voetsporen van Paulus?
Paulus was de eerste in een enorme reeks. Hij leidde vele mensen tot geloof en leidde hen vervolgens ook op hun weg in het geloof. Immers, tot geloof komen is één, maar het geloof behouden is iets heel anders. Door strijd en moeite heen kunnen gelovigen, verzekerd van Gods onmisbare hulp, de eindstreep van het leven hier op aarde bereiken. En dan wacht hen / ons een erekrans die nooit zal vergaan.
Zoals Paulus vergeven werd van zijn zondige verleden als bestrijder van God, zo is er bij God ook ruimte om andere mensen – jou bijvoorbeeld – te vergeven en te veranderen. (Onder)ken jij dat? Wij jij dat…???
