Gebonk
Eindelijk. De dag was hectisch geweest en ik ben blij dat het water alle zorgen van mij afspoelt. Hier heb ik al nood aan sinds vanmorgen. Als die gluiperd van een Jacobs me niet eerst in zijn bureau had geroepen om me uit te kafferen, had het ook een rustige dag kunnen zijn. Dat was natuurlijk teveel gevraagd. Elke reden om mij het leven zuur te maken grijpt hij met twee handen aan.
Een gebonk doet me schrikken. Verdorie, ik heb me net ingezeept. Misschien gaat het wel weg. Snel mijn haar afspoelen en dan kijken.
O help, het bonken wordt erger. Iemand probeert in te breken. En hier sta ik, kleine meter zestig, helemaal glad en glibberig. Wat zou ik kunnen beginnen?
Volgens mij is net het glas gebroken van het raampje naast de voordeur. Dit is menens.
