Gelovig ben ik, vooral. Maar een twijfelaar ook, steeds meer. Vroeger was alles aardig zeker. De wereld lag vast in zuilen. Zij waren fout en wij hadden het gelukkig goed. Dat is inmiddels wel aan erosie onderhevig. En gelukkig maar. Oude gewoontes, vastgeroeste tradities, het bleek allemaal mensenwerk. Zelf bedacht. Uiteindelijk waardeloos. Maar in alle twijfel bleef er ook wat over. De Eeuwige God. Aan het begin en het einde. Machtig om in te grijpen en soeverein om dat niet te doen. Van de Eeuwige weten we niks, behalve dat wat Hij zelf heeft geopenbaard. Open-gebaard. Letterlijk. De volkomen mens Jeshoea (Jezus), zoals hij geboren werd door Maria. Dat is geen gewoonte, geen traditie, maar vleesgeworden werkelijkheid. Over kerk, tradities, en dogma's kan ik twijfelend wakker liggen. Almacht, alomtegenwoordigheid, eeuwige bestemming van elk mens, normen en waarden, mijn hart twijfelt zo veel. Maar dát de Eeuwige zich heeft laten kennen, dat weet ik zeker. Beter, dat gelóóf ik gewoon. Alle waarheid komt van Hem. Als iemand de waarheid verkondigt, verkondigt hij (of zij) Hem, Als elke gelovige, van welke religie dan ook, eens ging twijfelen...en zoeken naar wat echt is, waar is, goed is. Dan kan het nog wat worden. Ze zouden Hem vinden. Zeker weten.
