Gevoel met een eetprobleem

Ik wil iets van mij afschrijven wat veel te vaak overkomt: commentaar over wat iemand eet.

 Ik stoei al jaren met mijn gewicht, psychische en lichamelijke klachten. Deze komen allemaal voort uit elkaar hoe precies dat weten we (nog) niet exact. Losstaand daarvan weten we al wel dat mijn schildklier al jaren doet wat ze zelf wil en zich voor niks of niemand van haar pad af laat gooien. In het begin was dit niet zo’n ramp voor mij want niemand merkte er eigenlijk wat van, ik zelf ook niet. Mijn moeder was eigenlijk de enige met het vermoeden zat van hier klopt iets niet maar na een tijdje begonnen dingen toch op te vallen bij mij.  Een ballet juffrouw die zegt dat je zeker zo 5 kilo moet afvallen en erna misschien nog wel een klein beetje meer waar iedereen bij is, je klasgenootjes die wel dat touw in kunnen klimmen maar jij niet omdat de kracht ontbreekt en je te zwaar bent ondanks die vele uren sporten in de week, de reactie van andere naar mij toe als ik eens wat ongezonds had van leeftijdgenootjes in de buurt. Dit soort gebeurtenissen werden er steeds meer en meer maar ook verschillende andere klachten kwamen omhoog maar dat gewicht, O.. dat gewicht.. Voor dat ik überhaupt een tiener was zat ik dus al aan mijn 1e dieet. Dit dieet werd het eerste dieet van wat een reeks aan diëten, hevig lijnen en zelfs uithongeren zou worden (als je opgeven niet mee telt).