Onder de doornen vond hij haar. Haar lichaam verstrikt in de naald doorzeefde wijnstokken van de paarse rozenstruik. Haar glinsterende zilveren ogen die schijnbaar het licht van de nachtsterren reflecteren. Haar fluistert in de wind, smekend om bevrijd te worden van de wurgende boeien die haar langzaam consumeren.

Gedreven door een nieuw gevonden oorzaak sterren hij wanhopig scheuren aan de wijnstokken. Elke prik van een doorn bouwt alleen maar een met bloed gevulde woede terwijl elke pijnlijke greep op de wijnstokken een obsessie aanwakkert om haar te redden.. Terwijl hij tranen bij het bloed bedekt wijnstokken zijn geest en visie alleen tunnels om haar heen. Haar zoete geur kan net zo goed een bedwelmend medicijn zijn dat de lucht vult.

Haar gespannen gezicht en roze wangen hebben hem gefixeerd. Haar zweet sprankelend in het sterrenlicht tegen haar bleke schone huid kan dat van sprookjes zijn. Haar vochtige shirt klampt zich vast aan haar weelderige borst zo huid strak als de wijnstokken verstrikt haar. Haar ogen nu staren in zijn gewoon hem te verzekeren dat ze voor altijd samen konden zijn. Eindelijk bereikt hij haar met zijn nu met bloed bedekte armen om haar te omarmen. Het steken van de doornen die hem ooit hadden gesneden, vervaagt schijnbaar. Klaar om haar te redden van de duisternis haar te consumeren, leunt hij in voor een kus...

Het was voorbij voordat het begon. De vlijmscherpe wijnstokken van de violette rozenstruik hebben al vastgehouden. Het niet begrijpen van de koude wrede waarheid van de werkelijkheid na gevangen te zijn in zijn eigen romantische fantasie heeft zichzelf bewezen fataal. Als de wijnstokken wikkel nu om hen heen. De angst om te verliezen wat ze hadden in dat ene perfecte moment begint te scheuren in hun geestelijke gezondheid. De vernauwende wijnstokken verstikken elke hoop op vrede die ze ooit hadden. hen te verpletteren tegen elkaar terreur en pijn nemen greep als ze beseffen dat ze het niet samen zullen redden. Wanhopig vecht hij tegen de wijnstokken die erin slagen alleen hun lot te verzegelen.

Nu lijden in de stank van wanhoop leggen ze. Hakken naar lucht in het koude donker van de nacht. Een eeuwigheid van geluk nu een van lijden. Wat vrijheid had kunnen zijn, is nu een gevangenis geworden. Een gevangenis waarin ze voor altijd vastzitten..

#schrijven #kortverhaal #tragedie #zuidafrika #romantiek #schrijvenuitdaging