Het moeilijkste pad van Europa?
De sprinter staat voor een nacht vlak voor het tunneltje waar de looproute van de Caminito del Rey begint. Tot voor een paar jaar geleden was deze een van de gevaarlijkste ter wereld. Toch staat hij bij heel veel mensen op hun bucket lijstje. Even een stukje geschiedenis. Begin 1900 besluit men een pad aan te leggen tussen de Chorowatervallen en de Gaitanewatervallen om bouwmaterialen te vervoeren voor de centrales aan beide kanten van de watervallen. Dat is dus niet even een klusje voor mannen met enige last van hoogtevrees. Er zijn drie dingen die het er niet makkelijker op maken. 1. De soms extreme hitte, meer dan 40°. 2. De vaak keiharde wind die door de kloof blaast en 3. De super steile en hoge bergwanden. De mannen, hier helden genoemd zijn zeelui die gewend zijn om in alle weersomstandigheden het wand in te klimmen. Na vier harde jaren wordt het pad in 1905 geopend. Het wordt pas echt bekend toen in 1921 koning Alfons de dertiende van Spanje hier komt om het pad te lopen. Op driekwart van de route komt er een keiharde wind en mag hij van zijn beveiligers niet verder. Hij moet over een smal bruggetje over de kloof naar de rails lopen waar het boemeltje hem oppakt. Van af die tijd heet het pad: Caminito del Rey, het Koningspad.
Het pad verliest zijn functie als aanvoerroute en verloederd. Er komen gaten in de constructie en sommige delen verdwijnen helemaal. Dat weerhoudt een heleboel mensen er niet van om toch het pad te lopen. Tot dat er teveel doden vallen. Na de dood van drie vrienden besluit de overheid het pad echt af te sluiten. Het blijft echter kriebelen. Als we het pad nu restaureren dan kunnen we mooi er een toeristische attractie van maken, kan onze regio echt wel gebruiken. In 2015 is het zover, de Caminito del Rey wordt heropend
de oude route.
Het gaat nu anders. Eerst ruim van tevoren een kaartje kopen. Ik word om 10 uur verwacht. Bij de ingang staan twee controleurs die je barcode scannen en bij het loket krijg ik een papieren mutsje en een bouwhelm. Met zo´n 25 anderen gelukkigen loop ik achter een gids aan die alles vertelt. Hij is tweetalig. Van de 25 zijn er 20 Spaanstalig en 5 dus anders in dit geval Engels. Eerst de uitleg in het Spaans en dat duurt lang. als hij twee minuten iets in het Spaans vertelt krijgt hij het toch voor elkaar om de vertaling in het Engels in nog geen halve minuut te proppen. Echt knap. We lopen achter elkaar aan over de degelijke constructie, echt spannend is het niet meer maar de natuur met deze gigantische rotsformaties is schitterend. Zo hoog langs een steile wand te lopen heeft toch wel iets. Ook nu veel wind en dan kun je er een voorstelling van maken hoe deze helden het voor elkaar gekregen hebben om dit aan te leggen. Boven de kloof veel roofvogels, de vale gier komt hier nog voor en een paar slangarenden.
