Griffioenenklauwen en drakenvuur : Hoofstuk 1
Rijk van Middleton, 7de era
Zuchtend zat een jongeman over het zilverwerk gebogen. Hij wreef de bekers en schotels schoon, alsof zijn leven ervan afhing. Zijn meester had hem vaak genoeg berispt dat hij slordig was in het poetsen van metaal. Omdat hij niet tevreden was over zijn onvoldoende glimmende harnas, mocht de schildknaap het werk van de keukenmeisjes doen.
Wat een vernedering! Alan van Grismore besloot ze te ondergaan. De enige reden waarom hij op het kasteel van heer Gawain mocht blijven, was hoogstwaarschijnlijk te danken aan het feit dat zijn vader en zijn meester beste vrienden waren.
Zijn vader had hij amper gekend. Hij was nog een baby toen die stierf in een grote oorlog, waar de barden over verhalen in hun liederen.
De tweede reden waarom Alan respijt kreeg, was het feit dat hij goed was met wapens. Niemand kon hem verslaan met het zwaard. Hij was trefzeker met zowel de hand- als de kruisboog. De lans had voor hem geen geheimen. De geur van zilverpoets kwelde zijn neus.
