Foutje! En bedankt. Familieperikelen.
Gisteren hoorde ik me toch weer eens "een bak" van een verhaal. Ik ben echt zo blij dat ik geen contact meer heb met mijn familie. Het meeste geneuzel gaat daardoor gelukkig daardoor langs mij heen, een verademing maar zo heel af en toe dan bereiken mij dan toch wel wat verhalen en meestal vallen mij daar dan de schoenen van uit. Soms vraag ik me ook af hoe het mogelijk is dat wij hetzelfde DNA en genen hebben.
Laatst ben ik dus met mijn vader naar het ziekenhuis geweest voor een dagje onderzoeken en het resultaat daarvan was dat het zo niet langer ging en dat hij moest gaan revalideren. Heel verhaal maar de keuze ging tussen een plekje in stad X bij het ziekenhuis en een plek vlakbij mam's huis en omdat het voor mijn moeder makkelijker is om naar de plek 2 te gaan werd daarvoor gekozen. In het ziekenhuis moest toen ingevuld worden wie de eerste en de tweede contactpersoon is. Ik vroeg aan mijn moeder wie zij wilde dat er genoteerd werd als contactpersoon ( ik heb nog 1 broer en 1 zus die nog in leven zijn) en mijn moeder zei: "Jij bent toch hier dus dan wordt jij de contactpersoon". Prima, dan ben ik wel de contactpersoon.
De dag daarna kreeg mijn moeder telefoon dat mijn vader 's maandags opgenomen kon worden en ik telefoon van mijn moeder of ik mijn ouders dan kon brengen. Geen probleem. Daar moesten weer 'tig formulieren ingevuld worden en ook weer aangegeven worden wie de 1e en de 2e contactpersoon zou zijn. Nou bij 1e contactpersoon heb ik mijn moeder ingevuld en weer stelde ik haar de vraag wie zij wilde dat de 2e contactpersoon zou zijn. Weer kreeg ik het antwoord: "Jij bent hier dus dan ben jij de tweede contactpersoon". Prima.
Nu is dat natuurlijk maar een formaliteit en ik wist niet dat dit een heel belangrijk iets was. Maar gisteren hoorde ik dus per toeval dat "het een foutje" was dat ik als contactpersoon stond aangegeven en hebben "ze" dat laten veranderen. Niet dat ik daar iets van te horen heb gekregen trouwens. Ik moest er ergens wel heel erg om lachen. En het verbaasde me ergens ook niet dat de figuren de weigerden om "pa's kont te wassen" dit zo'n belangrijke taak vinden om als contactpersoon te boek te staan dat ze dit hebben veranderd.
Van de week was ik daar toen toevallig ook een van die "personen" daar was en dan valt het verschil in DNA en genen wel erg op. Ik had wat vragen en ga dan naar de verpleging toe en stel daar mijn vragen die de dames niet meteen konden beantwoorden omdat ze net die dag weer begonnen waren met werken na een vast welverdiende vakantie. Ze gingen het e.e.a. wel even opzoeken en daarna kreeg ik mijn antwoorden. De aanpak van de ander is: Men stormt de kamer binnen en begint het verplegend personeel te bestoken met opdrachten op een toon waarvan ik dan denk: "hey die mensen verzorgen wel je vader!". Ik had echt medelijden met die dames. Dan kwamen een bubs veronderstellingen langs die ze tegen het hoofd geworpen kregen die kant noch wal raakten. Die lui doen de hele dag niks anders dan oude en zieke mensen verzorgen dus dan mag je aannemen dat als de sondevoeding niet via het ene neusgat ingebracht kan worden ze echt wel ook de andere kant proberen. En ze kunnen mijn vader niet dwingen om te eten maar als afgesproken is ( en dat was blijkbaar zo) dat ze hem niet zouden pushen dat dit niet gelijk staat aan niks te eten geven. Ik heb vol verbazing daar gezeten en geluisterd en de dames even een hart onder de riem gestoken, zo zielig vond ik het. Zowel het gedrag van als gewoon voor de dames die net begonnen waren aan hun eerste werkdag na de vakantie.
