Hannah de heks (5)

Sprakeloos staart Hannah naar het vreemde instrument dat voor haar ligt. Het valt moeilijk te omschrijven. Ze heeft nog nooit zoiets gezien. Meester Spriet noemt het een kunstwerk. Zelf vindt ze het meer een rommeltje. Het lijkt nog het meest op een verzameling pijpen die op een mikado-achtige manier aan elkaar zitten geplakt. Sommige van die pijpen of buizen zijn zo dun als rietjes, terwijl andere zo breed zijn als… nou ja heel breed dus. Ook verschillen ze in kleur. Er zitten blauwe buizen tussen, maar ook groene en rode. Er zit geen enkele logische volgorde in. Een rommeltje dus.
Ze is niet de enige met een raar instrument. Links zit Iris met een soort trommel waar je op kan blazen. Rechts zit Anna met op haar schoot iets dat op een boek lijkt, maar dat zeker niet is. En haar beste vriendin Nikki staat voor een soort harp zonder snaren. In plaats daarvan hangen er elastieken aan.
‘Attentie kinderen,’ roept Meester Spriet. ‘De muziekles gaat beginnen.’
De muziekleraar kijkt de klas rond. ‘Wie wil als eerste?’
Zeven paar handen schieten de lucht in. Hannah kijkt naar buiten. Was ik maar ergens anders, denkt ze.
‘Hannah!’
‘Hè, wat?’
‘Jij mag als eerste je instrument laten praten.’
‘Praten?’ Hannah schudt haar hoofd. ‘Een muziekinstrument praat niet. Toch?’ Ze kijkt vragend de klas rond. Niemand reageert.
Meester Spriet tikt ongeduldig met zijn dirigentstok op zijn bureau. ‘Ik wil muziek horen. Doe je best.’
Hannah haalt haar schouders op. Waarom niet? Ze bekijkt haar instrument nogmaals van alle kanten. Bovenop het buizendoolhof zit een soort van tuitje. Misschien moet ze erop blazen.
Ze plaatst haar lippen om het koperen ding en blaast zo hard ze kan. Geen geluid. Nog maar een keer dan. Ze haalt heel diep adem en vult haar longen met lucht. Met kracht laat ze haar adem ontsnappen. Dit keer hoort ze heel zacht iets zoemen.
‘Concentreer je,’ moedigt Meester Spriet haar aan. ‘De vuurpijp is een van de krachtigste instrumenten. Die laat zich niet zomaar bespelen. Leg er gevoel in.’
Hannah sluit haar ogen. Zacht streelt ze het ongewone instrument. Ze voelt het trillen onder haar vingers. De vibratie dringt door in haar lijf. Langzaam buigt ze zich voorover en blaast rustig in het tuitje. Even blijft het stil, maar dan vullen haar oren zich met de meest prachtige klanken.
Ze heeft nog nooit zoiets gehoord. De pijpen vullen zich een voor een met lucht om dan hun melodieuze klanken te laten horen. Ongemerkt beweegt Hannah in het ritme mee.
Op de dans van de vuurpijp verlaat ze het lokaal. Ze is veranderd in een grote sneeuwwitte uil. Door het raam gaat ze, hoger over de dennenbossen die om de school staan. Verder door het dal, hoger richting de bergen. Het uitzicht beneemt haar adem. Ze vliegt snel, zo snel dat ze bijna niet durft te kijken. Maar ze moet wel, zo vrij heeft ze zich nog nooit gevoeld.
In de verte doemt de Zwarte Berg op. Een ijskoude windvlaag bevriest haar adem. Ze schrikt, klapwiekt in paniek met haar vleugels, maar die zijn verdwenen. Ze is weer gewoon Hannah, de leerling heks.
Met een schreeuw valt ze naar beneden.
‘Aaaaaaah!’
‘Hannah, rustig, wakker worden.’
Wild slaat ze met haar armen om zich heen. Langzaam dooft haar gil. De contouren van een klaslokaal verschijnen. Zenuwachtig knippert ze met haar ogen. Dan ziet ze meester Spriet. Hij staat voorover over Hannah gebogen. Nu merkt ze pas dat ze op grond ligt.
‘Wwwat is er gebeurd?’ vraagt ze beverig.
‘Je was even helemaal weg. Ga even zitten, je bent helemaal wit. Kan er iemand een glas water halen?’
Nikki stuift weg.
Hannah komt weer langzaam bij. ‘Ik heb geloof ik gedroomd.’
Meester Spriet staat op. ‘De les is voorbij. Iedereen mag gaan.’ Dan wendt hij zich tot Hannah. ‘Vertel me je droom.’
‘Ik eh, weet het niet meer.’
‘Niets meer?’
‘Nee. Ik ben het kwijt. Mag ik nu gaan?’ Hannah houdt haar ogen strak op de grond gericht. Haar hart bonst in haar keel. Ze wil hier zo snel mogelijk weg.
‘Goed, ga maar,’ zegt meester Spriet teleurgesteld.
Hannah rent snel de klas uit. Nikki wacht haar buiten de school op, maar Hannah heeft geen zin om te praten. Ze wil zo snel mogelijk naar huis.