Het was een nogal tumultueuze vergadering geweest. De nieuwe wethouder had, in een ongekend jeugdig enthousiasme, zijn plannen voor de ontwikkeling van Grienswoude uit de doeken gedaan.
De heren en dame van de gemeenteraad hadden met open monden van verbazing het verhaal aanhoord en de toekomstschetsen bekeken. Zeker, het zag er allemaal schitterend uit. Maar wie gaat al dat moois betalen? De gemeentekas bood weinig soelaas en belastingen verhogen was geen optie.
‘Daar gaat allemaal goed komen’, sprak de wethouder, ‘dit plan betaalt zichzelf terug. Met rente!’
De gemeenteraadsleden hadden zo maar eens geknikt. Dat zou allemaal wel. Alleen Dorus Jansen, die alleen tot de gemeenteraad gekozen kon worden dank zij zijn bepaald omvangrijke kinderschare, had nog wat geprotesteerd. ‘Waar is dat huis dan?’ vroeg hij, maar zoals gebruikelijk werd zijn inbreng nadrukkelijk genegeerd.
De wethouder ging aan het werk, brieven werden verzonden en het locatieonderzoek ging van start. Dat laatste ging nog het snelst, met algemene stemmen werden het lege lokaaltje van basisschool ‘Het misverstand’ aangewezen als ontwikkellocatie.
Op de uitgezonden brieven kwamen na enkele weken antwoorden binnen. De Bijenkorf en Hudson’s Bay waren glashelder in hun ‘nee’. Ook Hema, F&D en V&D hadden niet mis te verstane antwoorden.
‘Ze vonden het niet opportuun’, legde de wethouder aan de gemeenteraad uit, waarop Dorus Jansen hardop meldde dat hij de honden ook wel eens iets liet opportuneren. Negeren dus!
Er was uiteindelijk maar één oplossing. Als de grote jongens niet aan de ontwikkeling van Grienswoude wilden meewerken, dan moest het anders. Toevallig kende de wethouder een klein bedrijfje, gerund door een neef van hem, dat in het gat wilde duiken. En zo gebeurde het. Twee maanden later opende warenhuis L&B hun eerste vestiging in het lokaaltje van ‘Het Misverstand’. De schoolbankjes konden mooi gebruikt worden voor de uitstallingen en door de tafeltjes in groepjes van vier te plaatsen konden toch nog zes afdelingen worden ingericht. Wie het kleine niet eert…
(c) 2018 Hans van Gemert
Eigen foto
Enkele van mijn andere bijdrages aan de schrijfuitdaging van maart 2018
