Verhalen die je hiervoor zou kunnen lezen
‘Wat kan ik voor u doen?’ Geroutineerd als ze was wist Marion haar opkomende irritatie te verbergen achter een vriendelijke glimlach. Bovendien was een klant toch ook wel een welkome onderbreking van haar boekenlees-werkvakantie. Het modepopje tegenover haar beantwoordde de glimlach niet en terwijl ze met haar parfum de atmosfeer in het winkeltje danig wist te verpesten tikte ze wat ongeduldig en druk op de toonbank.
‘Heb je ook tijdschriften, ik bedoel oude tijdschriften?’
Verbaast tilde Marion haar wenkbrauwen lichtjes op. ‘Oude tijdschriften? We hebben daar een heel rek met de nieuwste exemplaren. We verkopen trouwens ook heel wat boeken.’
‘Boeken wil ik niet,’ antwoordde de dame hoofdschuddend waarbij het glitterwerk om haar nek het licht van boven de toonbank fonkelend verspreidde, ‘daar staan niet genoeg plaatjes in. Nee, ik bedoel echt tijdschriften. Over vogels bijvoorbeeld, ik houd wel van vliegende beesten. Of over poppen in klederdracht. Misschien iets over vakantiebestemmingen.’
‘Natuurlijk.’ Marion kwam achter de toonbank uit, ging de dame voor naar de tijdschriftrekken waarin de tijdschriften trapsgewijs uitgestald stonden en wees vluchtig enkele mogelijke kandidaten aan.
‘Maar heb je ook oude exemplaren? Die zijn vast goedkoper.’
Even keek Marion van de dame naar de chauffeur, die bij de deur druk bezig was niet naar zijn opdrachtgeefster te kijken, en weer terug naar het gefonkel tegenover haar. ‘Wat een pinnig en onvolwassen type,’ dacht Marion bij zichzelf. ‘Een slee van een wagen, wie weet wat voor wagenpark ze nog meer in de garage had staan, rijk in de overtreffende trap en toch alles goedkoop willen hebben.’ Die gedachte bleef uiteraard heel professioneel verborgen.
‘Zeker, maar niet meer van alle titels.’
‘Kunt u die nog bestellen?’
‘Natuurlijk, maar helaas niet meer voor een kortingsprijs, dat kan ik in de boeken niet verantwoorden.’
‘Nou dan wil ik ze niet.’
‘Dat spijt me.’
De dame keek Marion een momentje vuil aan, draaide zich nuffig om en stapte vliegensvlug naar de deur. De chauffeur, verrast door de snelle vlucht, had nog geen tijd gehad om de deur te openen.
‘Nou Rijk, doe je die deur niet open?’ bitste de dame, waarop de chauffeur met een hoogrode kleur in actie kwam. Terwijl de dame de winkel uitstapte keek de chauffeur nog eens naar Marion en haalde lichtjes verontschuldigend zijn schouders op.
'Zes uur?' vroeg de chauffeur terwijl ook hij naar buiten stapte.
Het ging helemaal vanzelf, er was niets wat ze er tegen kon doen, Marion knikte bevestigend.
(c) 2018 Hans van Gemert
Afbeelding: pixabay
Dit #verhaal is geschreven in de steekwoordenuitdaging van Schrijvelarij (Facebook), waarbij een tiental steekwoorden in twee of meer betekenissen gebruikt moesten worden: vliegen, vlucht, was, pop, rijk, licht, wagen, trap, druk, boeken
En natuurlijk past het prima in de 'schrijfuitdaging zomer 2018':
Het vervolg:
