Een vurige aanloop
Let op: dit is fictie!
Macht. Uiteindelijk draait daar alles om. Macht om te bepalen wat je hoort en zien, wat er gebeurt, uiteindelijk zelfs macht om te bepalen wie zal leven – en wie niet. Macht. Om mee te spelen, om te buigen, om te breken.
Wie ik ben? Daar geef ik je uiteraard geen antwoord op. Mijn naam houd ik verborgen. Het liefst ben ik onzichtbaar. Dat is belangrijk, onzichtbaarheid is het beste wapen om zichtbaar te worden op die momenten die ertoe doen. En dus kies ik een naam op het moment dat ik er een nodig heb. Namen als ‘Kameraad’, ‘Bondgenoot’, ‘Broeder’ of 'Vriend' spreken tot de verbeelding. Ze zijn tijdelijk, maar doeltreffend. Als een jas die je uit kunt doen, weg kunt gooien, zo kan ik mijn tijdelijke naam vervangen. Je zult ook nooit een foto van mij tegenkomen. Ikzelf ben van mij. Het geeft me een veiliger gevoel. Dat werkt het beste.
