Lucifer forever! (Februari schrijfuitdaging Hans van Gemert, slot)

Lees ook de verhalenreeks van Encaustichris die dáár weer aan vooraf ging

 Gehaast en opgewonden slingerde tovenaar Mallus zijn spreuk in de richting van de drakenfamilie. Met wat geluk had hij ze alle vijf in één keer te pakken!

Misschien was het vermoeidheid, of de onverwacht grote omvang van het drakengezelschap. Of misschien was zijn timing na zijn gedwongen duizendjarige slaapje ietwat achteruit gegaan. Op het moment dat zijn spreuk in de richting van de draken snelde voelde Mallus het al. Het zou erom spannen. Was de spreuk sterk genoeg? Moest hij er meteen een tweede spreuk achteraan gooien?

Voor de lezers onder ons die wat minder vaak met draken (echte) te maken hebben, even een korte wijsheid tussendoor: rommel nooit zomaar met een draak, zeker niet met zo’n grote. En helemaal niet met twee. En rommel zéker niet met een drakenechtpaar dat een drietal uiterst schattige drakenkinderen wil beschermen. Zoals algemeen bekend, draken gaan tot het uiterste voor hun kroost. Niet alleen draken, trouwens.

Loading full article...