Onder het motto 'een verrassing is geen verrassing als iedereen ziet wat je doet' heb ik in het geniep alle ingrediënten bij elkaar gezocht en heb mij in een kamertje teruggetrokken. Het grote verkeersbord 'verboden toegang' op de deur is voor de eventuele huiselijke passanten al een redelijke aanwijzing hier weg te blijven, maar het helpt ook enorm als je gewoon de sleutel in het slot omdraait. Dat heeft trouwens niet alleen met een verrassingseffect te maken, maar ook met de veiligheid.
Ik ben er klaar voor, de donkere tijd van het jaar komt eraan. Wat kan ik eraan doen? Simpel, ik kan zelf voor extra lichtjes zorgen. Kaarsen dus. Om kaarsen te maken gebruik ik heel wat restjes kaarsvet die door allerlei vrienden, kennissen en familieleden naarstig bij elkaar worden gesprokkeld. Waarvoor dank, uiteraard. Ik voeg daar trouwens ook altijd 'nieuw materiaal' aan toe.
Ik maak gebruik van speciale kunststof vormen om de kaarsen te maken. Dat vraagt wel wat aan voorbereiding. Allereerst haal je de lont door de vorm heen. Die lont moet je aan twee kanten van de vorm fixeren. Aan wat uiteindelijk de onderkant van de kaars wordt pin je de lont vast met een naald, soms, afhankelijk van de gekozen vorm, kun je ook een stuk ijzerdraad of een houtje gebruiken. Aan de toekomstige bovenkant fixeer ik de lont met een kunststof pinnetje. Je kunt ook plakband proberen, maar voor mij werkt dat minder goed.
Kaarsen maken vraagt de nodige zorgvuldigheid en voorzichtigheid. Ik maak gebruik van een vorm, waarbij de meeste kaarsen aan de onderkant breed en aan de bovenkant smal worden. Om het gesmolten kaarsvet in de vorm te gieten staat deze dus precies andersom, de smalle kant onder. Op een ongelijke ondergrond kan de mal gemakkelijk omvallen en een dekentje van kaarsvet over je tafel leggen. Je zou kunnen denken aan een standaardje van ijzerdraad om wat meer stabiliteit aan de vorm te geven, ik heb ook wel eens gewerkt met een bakje wit zand, waarin ik de punt van de vorm druk. Soms werk ik met paraffine, maar je kunt ook met bijenwas werken om kaarsen te maken. Hoe dan ook, het gieten van de gesmolten was vraagt om zorgvuldigheid. Lekkende vormen kunnen voor alternatieve waslijntjes zorgen op tafel.
Zelf vind ik het leuk om met verschillende kleuren te werken, kaarsen die uit één kleur paraffine of was zijn gemaakt zul je bij mij niet veel tegenkomen. Ik maak kaarsen in verschillende formaten, die het prima doen op kandelaars of in lantaarns.
Als de kaarsen klaar en afgekoeld zijn, kun je ze uit de vorm halen. Meestal zijn er op de buitenkant van de vorm allerlei wasdruppels of waslijntjes ontstaan, die kun je er gewoon van af halen. Kaarsvet kan hinderlijke vlekken op de vloer geven, dus het is zaak om alle stukjes afval zorgvuldig in de afvalemmer te gooien.
En dan is het klaar. Ik heb de camera erbij gepakt om jullie enkele exemplaren te laten zien. Mooi geworden, toch?
(c)2018 Hans van Gemert
Eigen afbeeldingen
Wil je weten hoe ik de kaarsen maak? Kijk dan even hier:
De oplettende lezer heeft wellicht in bovenstaande een tiental steekwoorden teruggevonden. Dat klopt, het verhaal past ook in de schrijfuitdaging van december 2018:
Nog enkele van mijn bijdrages in deze schrijfuitdaging
