De dagelijkse gang van zaken in de TSW-kliniek voor zware gevallen en bijzondere stoornissen is bij het grote publiek nog niet zo bekend. We spreken, om hieraan toch gepaste aandacht te besteden, daarom met het hoofd der afdeling, dokter E.J. Vlinder, bekend geworden van de door haar bedachte TSW-therapie. Allereerst wil ik graag iets weten over de patiënten in deze kliniek.
‘Nou jongeman,’ zegt ze, me streng door haar bril aankijkend, ‘het zit zo.’
Op een plattegrond wijst ze met haar pen de eerste groep kamers aan.
‘Hier verblijven de reguliere patiënten met een lichte stoornis, die vaak al binnen één of enkele dagen voldoende geholpen kunnen worden. Denk aan mensen met een specifieke fobie.’
De dokter knikt ondertussen bedrijvig het hoofd om haar eigen woorden extra kracht bij te zetten.
‘Kijk’, legt ze uit, ‘Je hebt bijvoorbeeld mensen met pleinvrees of hoogtevrees, dat is algemeen bekend. Maar je hebt ook mensen met een fobie voor spinnen of voor gebruiksvoorwerpen. Simpele dingen als een onderzetter, een theelepeltje of een tandenborstel kunnen genoeg zijn om deze mensen in de gordijnen te jagen.’
Ik knik, en laat met geluidjes als ‘echt waar’, ‘ongelooflijk’, ‘ja’, en ‘zeker’ horen hoezeer ik aan haar lippen hang. Hierdoor aangemoedigd gaat ze verder, onderwijl haar vingers insmerend met haar handcrème.
‘Maar,’ gaat ze verder, ‘dat zijn maar kleinigheden. Met een simpele TSW-sessie kunnen we tegenwoordig veel doen. Dat wordt wel opgelost. Nee, hier,’ en op dat moment wijst ze op enkele kamers aan het eind van de gang, ‘hier zitten de zware gevallen. Hele zware gevallen.’
Weer knikt ze zelf instemmend en ze wijst op een dikke lijn op de plattegrond.
‘Hier kom je niet zomaar in of uit. Een persoonlijke pincode is je sleutel om binnen te komen. Wie dat niet heeft komt er niet zomaar in.’
Ik waag een tegenwerping: ‘Maar dokter, en als er nu een bezoeker komt? Die heeft dat toch niet?’
‘Juist, jongeman, goed gezien!’
Ik ben blij met deze lof, maar hoe zit het dan? Gelukkig gaat dokter Vlinder verder.
‘Kijk hier’, met weer een gebaar naar de plattegrond, ‘hier zit een speciale deurbel. Als je daarop drukt komt de verpleegkundige van die afdeling naar de deur.’
Ik begrijp het. ‘Maar dokter, wat voor zware gevallen zitten daar dan?’
‘Tja,’ doet de dokter wat voorzichtig, ‘ik mag natuurlijk niet alles vertellen, de wet op de privacy, weet je wel. Laat ik het algemeen houden. Het zijn mensen die hier voor hun eigen veiligheid én voor die van de samenleving, speciale behandelingen ondergaan.’
Ik ben natuurlijk benieuwd naar die speciale behandelingen.
‘Momenteel,’ licht dokter Vlinder een tipje van de sluier op, ‘momenteel zijn we bezig met een intensieve TSW, een Tien SteekWoorden-behandeling.’
Ik ben verrast, en dat laat ik merken. Hoe kan zoiets nu bijdragen tot de algehele gezondheid van individuen en de mensheid in zijn algemeen?
Dokter Vlinder is openhartig en eerlijk: ‘Het is in ieder geval leuk en verder zijn we daar ook nog niet helemaal zeker van.’
Of het succesvol is? Ook hierin is dokter Vlinder openhartig.
‘Nou nog niet helemaal. We hebben enkele patiënten die momenteel volledig doorslaan en doordraaien. Maar ik houd hoop, we verwachten dat over enkele dagen de problemen tot een einde zijn gekomen en de afkickverschijnselen zullen dan vermoedelijk tot het verleden behoren.’
Op dat moment gaat de mobiel van dokter Vlinder af en zij verontschuldigt zich. Snel dank ik de dokter en ik vertrek richting computer om dit verslag voor u allen uit te werken.
Wil je meer weten over de TSW-therapie die dokter E.J. Vlinder in februari bedacht? Klik dan hier!
kopfoto: Pixabay.com
