Het was een lange dag geweest. Tovenaar Mallus wreef zijn vermoeide armen en benen. Hij had beslist teveel gedaan op zijn eerste dag buiten na zijn gedwongen slaapje van duizend jaar. Niet alleen zijn spieren hadden het flink te verduren gekregen, ook psychisch had hij het een en ander te verwerken gekregen.
Vroeger was hij de magiër geweest, de man waar iedereen ontzag en schrik voor had. Maar nu hij wakker was geworden leek het wel of in deze nieuwe tijd iedereen een magiër was. Hij had zijn ogen uitgekeken en was vaker geschrokken van hetgeen hij zag dan hem lief was. Het wonderlijke licht, de automatische vervoersdozen, mensen die je vanaf een platte plaat aankijken en aanspreken….
Nu de avond begon te vallen twijfelde hij. Terug naar het kasteel dat onder een moderne betovering leek te liggen, of maar liever het bergwoud in? Hij besloot voor het laatste. Liefkozend en bevelend sprak hij enige woorden tot de vogel op zijn hoofd. Mallus werd terstond gehoorzaamd, hij had ook niet anders verwacht.
De vogel vloog op, cirkelde een paar keer rond en wees Mallus een mooie slaapplek aan.
Het heeft zijn voordelen om een tovenaar te zijn, want een zwaai met zijn toverstaf zorgde voor een droog en afgeschermd plekje.
‘Knappe jongen die door deze betovering heen komt’, zei hij in zichzelf. Maar helemaal gerust was hij niet, hij had teveel moderne toverij gezien deze dag.
De vermoeidheid deed zijn werk en Mallus sliep al snel in. De volgende ochtend werd hij gewekt door het geluid van de vogels om hem heen. Hij stond op en wreef zich even in de ogen. Toen keek hij om zich heen. En nog eens. Zag hij daar nou in de verte een draak lopen? Met draken moest je oppassen, wist hij, maar opnieuw gaf het hem een vertrouwd gevoel. Trouwens, draken moesten ook voor hém oppassen, want draken leverden allerlei grondstoffen die in de tovenaarskunst uitstekend van pas konden komen. De nagels en de tanden, bijvoorbeeld. Of de schubben. Helemaal mooi was het als je een vuurspuwende draak te pakken kon krijgen. Dit was een wereld die Mallus kende en hij leefde er helemaal van op. Waarom geen drakenjacht? Nu meteen? Een kolfje naar de hand van een tovenaar zoals hij!
Een paar minuten lang rende hij achter de draak aan. Het leek alsof de draak hem in de gaten had en al zigzaggend uit zijn buurt probeerde te komen. Dat was al vreemd, zo slim waren draken meestal niet. Maar er was nog iets. Iets vreemds. Het leek wel alsof de draak iets in zijn voorpoten hield. Het leek, Mallus geloofde zijn ogen niet, het leek wel een boek?
De verbijstering leidde hem af. Het was maar een kort momentje, maar genoeg om die stevige boom te laat op te merken. Hoe lang het geduurd had wist Mallus niet, maar toen hij weer bijkwam merkte hij drie dingen op. De draak was nergens meer te zien, hij had een knoert van een koppijn én hij was geërgerd. Méér dan geërgerd, hij was woedend. Wat was dit voor een wereld geworden, waar de mensen allemaal magiërs waren en draken met boeken rondrenden? Dit vroeg om wraak. Gewoon, simpelweg wraak op de eerste de beste die hij tegen zou komen. En die hoefde hij niet zelf te zoeken.
Het bevel aan zijn kraai was snel gegeven. Opnieuw cirkelde de kraai hoog boven hem en vloog toen met een vaartje weg. Nu was het afwachten. Dat was geen probleem, want nu kon Mallus een bijzondere toverspreuk uitwerken.
De avond viel en opnieuw zorgde een betovering voor een beschermd plekje. De volgende ochtend zag hij de kraai opnieuw, hij had een grote veelkleurige metalen doos op wielen op de open plek gebracht.
Er stapten twee mensen uit. Een man en een vrouw met een brief in haar hand.
‘Perfect’, dacht Mallus en hij slingerde zijn betovering op hen af.
Met een grijns keek hij toe hoe hun bewegingen steeds trager werden tot ze uiteindelijk bevroren in een versteende vorm.
(c) 2018 Hans van Gemert
Afbeeldingen: Pixabay
Lucifer forever! (Februari schrijfuitdaging Hans van Gemert, slot)
Draken? Met boeken nog wel? Betoverde en versteende mensen? Lees vooral ook even de verhalenreeks van Encaustichris!
Geschreven in de schrijfuitdaging van februari:
Word lid en beloon de maker en jezelf!
Like it
Applause
QR Code
