Dit #verhaal is geschreven in de 140 yw uitdagingvan maart, bedacht door Miranda Frutselt.
Het is prima los te lezen, maar is ook een vervolg op Vluchtheuvel in de vallei, geschreven in de 140 yw uitdaging van februari.
Het wassende water had de vallei helemaal blank gezet. De man, de vrouw en het kind hadden in de flauwe hoogte een ideale vluchtheuvel gevonden tegen het wassende watergeweld, maar waren zich er terdege van bewust dat ook roofdieren op die reddende gedachte zouden kunnen komen. In dat geval zou de betrekkelijke veiligheid omslaan in dodelijk gevaar. De man onderzocht de paar bomen op de droge verhoging. Een paar takken boden voldoende stevigheid om een vlondertje op te bouwen, en enkele takken daarboven boden de mogelijkheid om een beschuttend dakje te maken. Hij verzamelde de benodigde materialen en bouwde aan een veilig onderkomen. Daarna hielp hij de vrouw en het kind naar boven. Hierop klom hij ook zelf naar de eenvoudige boomhut waar ze veilig waren voor roofdieren. Vanuit hun veilige schuilplaats konden ze de komende gebeurtenissen met vertrouwen afwachten.
(c) 2017 Hans van Gemert
Kopfoto: pixabay
