#qa In Venezuela is de leugen uitgegroeid tot een gewoonte.
Liviteit en leugen is de dag geworden van bijna al haar inwoners.
Het is deprimerend om naar een gezondheidscentrum te gaan in het midden van deze pandemie. Onlangs heb ik een familielid met symptomen van covid en met een redelijk geëngageerde prognose naar een van deze poliklinische patiënten moeten brengen en het is een bijna wilde strijd om verzorgd te worden.
Staande voor de deur voor lange uren en zien hoe ze zorgden voor sommige patiënten en anderen niet, dwong me om een leugen van de vrome oproepen om verzorgd te worden.
Bij deze gelegenheid moest ik zeggen dat het werd aanbevolen door een hoge overheidsfunctionaris (die ik van iemand anders had gehoord) om te worden verzorgd..
Nu vraag ik me af of het slecht is om te liegen?. Misschien als ik het niet had gedaan, had mijn familielid kunnen overleden..
Dit voorbeeld heeft ongetwijfeld de mogelijkheid om een interessant debat te genereren over liegen.
Er wordt gezegd dat een leugen alles verandert, in mijn geval is het natuurlijk veranderd, ik werd meteen verzorgd, maar mijn geweten is niet duidelijk en ik voel me niet goed omdat ik het heb gedaan, omdat ik denk dat er patiënten in gelijke of slechtere omstandigheden waren, me een slecht persoon voelt.
Maar tegelijkertijd vraag ik me af of iemand die op dieren jaagt ons vraagt in welke richting de vos ging wat zou je zeggen? , de juiste richting of de andere, als je weet dat door te liegen je zijn leven kon redden.


Pixabay-afbeelding