Het maakt niet uit welke huidskleur je bent. We kunnen allemaal een soort racisme ervaren in ons leven. Ik heb het bijvoorbeeld direct en indirect ervaren.

Ik heb mensen over mijn vrienden horen praten op een manier die ze over mij hadden kunnen praten.Of ik hoor van mijn vrienden welke racistische dingen hun vrienden tegen hen zei, terwijl ze het nooit tegen mij zouden durven te vertellen, bijvoorbeeld.

Maar vooral heb ik het online meegemaakt. Niet specifiek tegen mij bedoeld, maar naar mensen zoals ik. Die opmerkingen zijn degenen die het meest pijn doen. Waarom? Want er is niets wat je kunt doen om iemands gedachten te veranderen. Je kunt niet uit je kleine laptop komen, in hun kamer stappen, ze lichtjes op hun schouder tikken en roepen: „Wakker worden, kijk naar me, ik ben niet slecht! Haat me alsjeblieft niet”.

Het maakt me niet uit of je me haat vanwege mijn persoonlijkheid, maar haat me niet voor iets waarmee ik geboren ben. Ik kan mijn jasje wel uittrekken, maar niet mijn huid. Een orgaan die ik levenslang moet dragen.

Ze zeggen slechte dingen over je „ras”, terwijl we naar mijn mening allemaal dezelfde ras zijn. Ze oordelen je voordat ze je leren kennen. Als excuus gebruiken ze drie woorden: vrijheid van meningsuiting. Ik vind het vreselijk dat iemand zijn vrijheid van meningsuiting kan gebruiken om iemand anders pijn te doen.

Ja, we hebben stereotypen gecreeerd, maar niet iedereen doet hetzelfde toch? Toen corona gebeurde, dacht ik: Verdomme, nog een virus. Ja. Ik denk dat racisme een van de ergste virussen is die op aarde bestaat.

Ik zie geen kleur, ik zie alleen mooie en lelijke mensen. En met lelijk bedoel ik de persoonlijkheid, niet het uiterlijk.

Racisme doet veel meer pijn dan pesten. Ik zei altijd tegen mezelf, als ik een supermacht zou kunnen hebben, ik graag alle racisme in de wereld zou kunnen elimineren. En niets anders.

Gratis foto van Tumisu op Pixabay

Heb je ooit racisme meegemaakt?? Zo ja, op welke manier?